چراغیل یكی از روستاهای استان آذربایجان شرقی و یكی از روستاهای قدیمی آذرشهر به‌شمار می‌آید. این روستا از شمال شرقی به كوه بوستان، از جنوب به دره یوشانه و از جنوب شرقی به كوه سویوخ بلاغ مـحدود مـی‌شود. ارتـفاع این روستا از سطح دریا ۱۹۰۰ متر است و دارای اقلیمی معتدل و كوهستانی است. آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل است و زمستان پربرف، طولانی و بسیار سرد دارد. براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۷۵، روستای چراغیل در حدود ۳۹۹ نفر جمعیت داشته است. در سال ۱۳۸۵ جمعیت این روستا، ۴۵۰ نفر گزارش شده است. عمده فعالیت‌های اقتصادی مردم روستای چراغیل زراعت و دامداری می‌باشد.و محصولات زراعی در این روستا شامل گندم، جو، نخود و سیب‌زمینی است. به دلیل وجود خاك مرغوب و آب كافی باغداری نیز رونق دارد. گردو، بادام، زردآلو، آلو و آلبالو در زمرۀ مهم‌ترین محصولات سردرختی این روستا به‌شمار می‌آیند. پرورش زنبور عسل و تولید عسل نیز یكی دیگر از فعالیت‌های اقتصادی مردم روستای چراغیل است. دامداری یكی دیگر از فعالیت‌های عمدۀ مردم این روستا است و انواع محصولات لبنی نیز فرآوری می‌شود. روستای چراغیل به لحاظ استقرار در محدوده‌ای كوهستانی و برخورداری از چشم‌اندازهای طبیعی و مناظر بكر، یكی از روستاهای زیبای آذربایجان شرقی محسوب می‌شود. استقرار روستا در دره‌ای خوش آب و هوا كه پوشیده از درختان بلندقامت و باغات سرسبز است، موقعیت مطلوبی به آن داده است. عبور رودخانه پر آب و خروشان و صدای دلنشین آواز پرندگان جلوه ویژه‌ای به روستا بخشیده و هر بیننده‌ای را مسحور می‌كند. كوه‌های اطراف روستا به‌ویژه در بهار و تابستان هنگامی كه سرشار از انواع گیاهان دارویی همچون آویشن، توكلیجه، شیرین‌بیان، مرزۀ كوهی، جوزان و گون و گل‌های رنگارنگ خودرو می‌شوند، مناظر و چشم‌اندازهای دلفریبی به وجود می‌آوند. چشمۀ مهر،خانه‌های سنگی و مسجد سنگی روستا از دیگر جاذبه‌های طبیعی و گردشگری روستای چراغیل به حساب می‌آیند. مهم‌ترین صنایع دستی روستای چراغیل بافت انواع قالی و جوراب‌های پشمی است. سوغات این روستا شامل خشكبار بخصوص گردو و آلوی خشك و جوراب پشمی دستبافت می‌باشد.