تَركه بافی

به ساخت انواع ظروف بااستفاده از شاخه های نازك وباریك درختان ودرختچه ها تَركه بافی می گویند. پس از جدا سازی شاخه های ( تركه ها – سافت ها ) مورد نظر از دو نوع درخت بید ( سرخ بید (مینا) و بید رودی ) و یا درختچه سافترگ (بادام كوهی، بادام تلخ )، آنها را از هر گونه برگ وزائده پاك نموده و بر حسب طول و قطر دسته بندی می كنند

. در صورت استفاده از تركه های قدیمی و غیر منعطف، آنها را چندین روز در آب می‌خیسانند تا انعطاف پذیر و قابل استفاده شود .از دو دسته چهارتایی عمود بر هم از تركه های قوی تر، ساختاری هشت شعاعی كه اسكلت اساسی واولیه كاررا تشكیل می دهد بوجود می آید .آنگاه به وسیله تركه های نازك عمل بافت تا تكمیل دیواره های شیء ادامه می یابد.
از تولیدات تركه بافی بیشتر به عنوان آبكش برنج، شستن سبزی و میوه، سبد میوه ،سبزی و گل، خشك كردن میوه ها، حمل بار و جای خوراك حیوانات اهلی استفاده می شود.
ابزار كار این رشته بسیار ساده و محدود به یك چاقو می باشد. این حرفه بیشتر اختصاص به شهرستان بیرجند، بالاخص روستاهای كوهپایه رشته كوه باقران دارد كه به عنوان منبع اصلی مواد اولیه این صنعت می باشد. اما در سایر شهرستانهای استان نیز تولیدآن رواج دارد .تكنیك وفن تركه بافی(سافت بافی) به شماره ۸۱۳ در فهرست عادی میراث ناملموس ملی ثبت گردیده است.