باغو. (اِخ ) از دیه های انزان است .(از ترجمه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص ۱۶۸). دهی است از دهستان انزان بخش بندرگز شهرستان گرگان كه در۹۰ هزارگزی جنوب خاوری بندر گز میباشد.
روستای باغو یكی از قدیمی ترین روستاهای دهستان انزان شرقی بحساب می آید كه در عرض جغرافیایی ۳۶ درجه و۴۶ دقیقه وطول جغرافیایی ۵۴ درجه۰۲ دقیقه مدار زمین ودر استان گلستان ونزدیك به دو كیلومتری جاده اصلی تهران- مشهد از سمت شمال واز جنوب به جاده قدیم شاه عباسی واز شرق به روستای كاركنده واز غرب به وسیله جاده میان روستای به روستای سرمحله میرسد این روستا جمعیتی معادل ۷۰۰ نفر داشته ودر حدود ۱۴۲ هكتار زمین زراعی دارد كه تحت كشت محصولاتی مثل برنج وسویا ودرگذشته یكی از مراكز كشت پنبه محسوب می شد. شغل اصلی مردم این روستا كشاورزی و باغداری ودامداری بصورت سنتی می باشد. باغو بیشتر زمینهایش بصورت صاف هموار وجلگه ای كه تا سواحل خلیج استراباد میرسد كه عده ای از اهالی به بهانه هایی زمینهای خود را فروخته وروانه شهرهای بزرگ وكوچك اطراف شده اند این روستا دارای مردمی مهربان وخونگرم با اعتقادات مذهبی واسلامی ومتدین به دین اسلام وزبان رسمی مردم فارسی امابه گویش محلی مازندرانی وگیلك تكلم میكنند.این روستا ۳ شهید بزرگوار به انقلاب تقدیم كرده است.
در حال حاضراین روستا از امكانات آب،برق،گاز،تلفن ونیز راه آسفالته ومدرسه وامكانات بهداشتی (خانه بهداشت و….)زمین و باشگاه ورزشی فوتبال بهرمند می باشند فاصله این روستا تاشهرستان بندر گز حدود ۸ كیلو متر میباشد.در ضمن شهرك صنعتی بندرگز نیز جزئ از زمینهای این روستا بوده است.
در این روستا طایفه هایی چون گرشاسبی.مسعودی ازطالقان وحسینی .منوچهری ازپل سفید وامیری. بهمنی از دامغان.كندابی .میرشكاركه طایفه ای از هندوستان در زمان نادر شاه وكریمی . عقیلی.ایمانی رود باركی. البرزی وهزارجریبی از روستای لند و پیته نو هزارجریب .میرزایی ازروستای بنفش تپه و طایفه روزه دارازكردكوی ساكنین این روستا را تشكیل و در حال حاضر دراین روستا سكونت دارند.
این روستا همچون روستاهای اطراف پذیرای مهاجرانی از روستا های هزار جریب واستان های شرقی كشور عزیز مان ایران به شمال كشور واز جمله این روستا عزیمت نموده وساكن شدن وطایفه دیگری كه درصد كمی از جمعیت روستارا تشكیل میدهند بنام گودار كه تقریبا”قشر فقیر وكم در امد روستا محسوب میشوند كه در گذشته به كار نوازندگی ومطربی مشغول بوده اند و در كتاب جغرافیایی تاریخی گیلان مازندران واذربایجان نوشته ابوالقاسم طاهری چاپ سال ۱۳۴۷درص۵۳ اینطور آمده است آنان را باید پارپای مازندران خواندواین طایفه بی شباهت به یكی از قبایل هندی (كولی)نمی باشندكه درگذشته به كشور عزیزمان ایران وبخصوص منطقه شمال كشور عزیمت نموده اند البته این قشر باهمه تنگ دستی مردمی زحمت كش می باشند.
آثار تاریخی از گذشته در این روستا بجای مانده است كه متاسفانه مورد بی رحمی عده ای سود جو ونیز كم لطفی مسولین آثار باستانی وتاریخی از بین رفته یا كم رنگ شده است البته اهالی روستا وبه خصوص شورای محترم باید در این زمینه پیگری و در جهت مرمت وباز سازی تلاش نماید كه این خود شناسنامه مردم روستا به حساب می آید ومردم نیز از كنار این موضوع راحت عبور نكنند .از جمله این آثار
۱.قله دختر كه درمجاورت آن آبشاری زیبا وجود دارد كه زیبایی خاصی به آن میدهد
۲.قلعه پیرزن این قلعه نیز در نزدیكی اش آبشاری وجود دارد كه نقاش بزرگ به آن زیبایی خاصی داده است
۳.آبشار خزه ای دالان در قلعه پیرزن قرار دارد
۴.آبشار “چلم رز” كه در مجاورت دختر قله می باشد
۶.شیشار تپه درشهرك صنعتی وروبروی كارخانه سم قرار دارد.
۷.تپه لتكایی كه شاید همان لوتكا به زبان روسی قایق كوچك باشد
۸.پارك زیبای جنگل باغو كه پروانه ساخت آن نیز صادر شده است.ساختش نیز آغاز شده كه امیدواریم مسولین موارد زیست محیطی رادرزمان احداث بطور دقیق در نظر داشته باشند.
۹.قنات آبی كه شاید حدود بیشتر از دو قرن از احداث آن توسط شخصی بنام حاج رضا گرشاسب جهت مصرف آب شرب وكشاورزی روستا احداث شده بود كه در حال حاضر یكی از دو قنات، آب در آن جاری می باشد امید واریم كه شورای محترم با مساعدت مالی این دو قنات تاریخی نیز ترمیم شود.
۱۰. حمام خزانه ای كه در چندین سال قبل تخریب گردید كه توسط خانمی بنام كربلایی زهراگشتاسب جهت استفاده عموم احداث شده بود.
۱۱.رودخانه ای كه از مجاورت این روستا می گذرد واز كوه میرانلو سر چشمه گرفته واز از جنگل های زیبای كوه جهان مورا عبور كرده واز كنار این روستا عبور كرده وبه خلیج استراباد میریزدروایت است كه در زمانی كه روسها در این منطقه تجارت داشتند از این رودخانه برای حمل الوار استفاده می شده به این صورت كه الوار را در جنگل به آب انداخته وآن را در سواحل خلیج استراباد از آب گرفته ودر میان كشتی بارگیری می كردند.
در گفتگوی دوستانه ای كه با آقای جعفر البرزی دوستم كه از اهالی روستا می باشد داشتم اظهار داشت كه قدمت روستای با غو به سال ۷۱۱ هجری قمری میرسد این مطلب بنابه كتابی كه دراختیار آقای حاج شیخ محمدشهسوار(از معتمدین و بزرگان و شاعر منطقه) قرار دارد و در این كتاب از باغو با نام طاغو یاد شده است. جالب این كه نقلی ازاین كتاب آمده است .سید شریف جرجانی یكی از عالمان وقت تا سن ۱۹ سالگی در این روستا می زیسته از این روستا به جهت كسب علم وعلوم به مصر سفر كرده وپس ازآن به شیراز باز گشته وخواجه شیراز نیز از شاگردان وی بوده است ودر شیراز نیز ازدنیا رفت ودرمحله سردزك شیراز مدفون است.
این روستا از نظر امكانات تحصیلی از جمله نادر ترین روستا ها به حساب می آید به این صورت كه درابتدا شاید مربوط به سالهای قبل از ۱۳۴۰ باشد كه خانمی به نام ملا صدیقه كه همسر حاج اصغر روزه دار بود جهت تحصیل كودكان مكتب خانه ای را دراین روستا راه اندازی نمود كه تا چندین سال جای خالی مدرسه را دراین روستا پر میكرد.این خود نشان ان است كه زنان روستا در آن موقعیت زمانی از بینش بازی بر خوردار بوده اند ودرسال ۱۳۴۷ نیز مدرسه ابتدایی دراین روستا احداث شد كه در حال حاضر نیز مورد استفاده كودكان روستا می باشد نام این مدرسه امیر كبیر است.
