امامزادگان سلطان محمد و سلطان ابراهیم دو تن از نوادگان امام موسی (ع) هستند كه در محوطه شهر تاریخی تون و در حد فاصل محله های میدان و سادات مدفون هستند.
در خصوص قدمت این بنا، با توجه به شواهد معماری بنا نظیر گنبد دو پوسته و تزئینات نقاشی آن احتمال ساخت آن در دوره تیموری وجود دارد و در دوره های مختلف الحاقاتی به بنا افزوده شده است. از شاخصه های معماری این بنا، گنبد با تزئینات زیبای كاشیكاری می باشد.
این بنا در اصطلاح مردم به مزار معروف می باشد و درگذشته در گوشه ی غربی راسته بازار تون قرار گرفته بود. بر روی در چوبی و منبت كاری شده ی آن تاریخ ۹۸۴ دیده می شود. آندره گدار در كتاب آثار ایران این بنا را مربوط به عهد تیموریان دانسته است. و در جای دیگر معتقد است بقعه در زمان اسماعیل صفوی بنا شده و در سلطنت شاه عباس مرمت و نقاشی شده است.
گنبد فعلی بازسازی شده گنبد قدیمی می باشد.
در نقاشی های جداره های امامزاده از رنگ های سبز، مغز پسته ای و قهوه ای استفاده شده است و نقوش آن شامل طرح های هندسی و گل و بوته می باشد.
