استان كهگیلویه و بویراحمد از شمال و شرق به استان چهار محال بختیاری از جنوب به فارسو از غرب به استان خوزستان محدود می شود .
در نظری كلی موسیقی قشقایی ها مانند موسیقی های بومی بیشتر مناطق ایران شامل مقام خوانی و ترانه سرایی است . مردم قشقایی عمدتا به زبان تركی سخن می گویند و احتمالا بازماندگان كسانی هستند كه از آذربایجان به این منطقه كوچ كرده اند .
موسیقی قشقایی را سه گروه از اهل موسیقی عرضه می كنند كه عبارت اند از :
۱. عاشق ها: كه مانند عاشیق های آذربایجان سازشان چگور است و احتمالا سازشان را از نواحی قفقاز به این منطقه آورده اند . امروزه جای ساز عاشق ها را كمان چه گرفته است .
از مقام هایی كه عاشق ها اجرا می كنند می توان( كوراغلی ) ، ( جنگ نامه ) و سحر آوازی ( بیدارباش ) را نام برد . چوپانان گله هاو زنان هنگام شیر دوشیدن مقام هایی می خوانند كه جالب توجه است .
۲. چنگیان :بیش تر سهم را در عرضهی موسیقی قشقایی بر عهده دارند . سازهای متداول در بین چنگیان عبارتند از كرناو سورنا و نقاده كه در عروسی ها استفاده می شود .
۳. ساربانان: گروهی هستند كه آهنگ های قومی خود را همراه با نی می خوانند اشعار آنان در وصف حركات و فعالیت های ایل است . زبان شعری آهنگ های ساربانان واژه هایی شبیه به زبان پهلوی دارد كه در بین مردم به زبان كورشی معروف است .
سازهای قشقایی عبارتند از سورنا، كرنا، چگور، نی ، دایره ،نقاره .
