روستای چندارقوی

روستای چندارقوی در دامنه كوهی پر از درختان تنومند بلوط در جنوب غربی شهر لنده واقع شده است . از قدیم الایام دارای دو چشمه ی دائمی و یك چشمه ی فصلی آب شیرین( دول اوزایی) بوده كه آن را در میان آبادی های همجوار از اهمیت و اشتهار ویژه ای برخوردار نمود ه است . به نقل از گذشتگان در این روستا درختان چنار پرشاخ و برگی وجود داشته است و با توجه به اینكه بومیان منطقه چنار را چندار می گفته اند؛ این روستا به نام « چندارقوی » خوانده شده است . ازآنجا كه در مناطق همجوار آب شیرین یافت نمی شود مردم روستاهای اطراف با استفاده از چهارپایان آب مورد نیاز خود را با مشك، بشكه یا قوطی های دربسته از چشمه های این روستا تهیه می نموده اند كه عبارتند از: دره زنگ، سیم كوتا، دوك، گردن گرد، رچ علیا، رچ سفلی، دره بنگ و گندمزار

به دلیل ازدحام جمعیت و كندی روند آب گیری، بعضی بعد از نیمه شب شرعی با استفاده از چراغ فانوس یا چراغ قوه به این روستا می آمد ه اند.

با عنایت به وفور نعمت آب دو باغ در این روستا وجود داشته است ( باغ كوچك و بزرگ )كه بجز تعدادی گلابی و یك توت كهنسال سراسر باغها را درختان انار تشكیل می داده اند . از همان ابتدای تشكیل روستا هردو باغ در تملك خانواده ی آقای مسیحی بوده اند كه با توجه به كرامت كدخدامنشانه شان دیگر همسایگان خود را از محصولات تابستانی بی نصیب نمی گذاشتند. البته در این میان سهم بچه های زبل و شیطان جای خود داشت.

سه غار گچی در این روستا وجود داشته ، كه هم اكنون درصد تخریب آنها افزایش یافته است ( كر كموتری، كر گپو، كر سردو)

كِرگَپو: این غار گچی بزرگ كه در كنار آن چشمه آب تلخی وجود دارد تابستان ها به خاطر هوای معتدل و دمای پایین، محل استراحت اهالی روستاهای چندارقوی و بردزرد بوده است ( در ماه رمضان جمعیت بیشتری در این غار جمع می شدند و بازی های محلی انجام می دادند)

كِركَموتری : این غار زیستگاه كبوتران كوهی است كه فضای آن درطول روز هم تاریك می باشد برخی محلیان منطقه برای شكار كبوتر به این غار می رفته اند

كِر سردو: غاری كوچك است كه در حاشیه ی ( كِرگَپو) قرار دارد وچشمه ی تلخاب از میان آن می گذرد. به سختی یك نفر می تواند درآن بخوابد؛ اما هوای بسیار مطبوع و دل انگیزی دارد.

نام نقاط مختلف روستا این چنین است:

زرمال، پس قورسنگه، پشت مال، دول اوزایی، برم، چشمه، دول جاشملا، باغ كچلو، باغ گپو، پشت پر، زرپر، موردل، زركمر، توبردی، دوپری، وارندی، لَیِ بن، وارلِ معمار، گل سهر، مَلَیی، كَفتارك، دره غُرغرو، بجورموین، دره ی گزدون، اوسردو، دره نیدون، لاله كلا، چل خورده، كر كموتری، مازه ی لاله كلا، كر گپو، سرِكر، كرسردو، تحلو، تل جاشملا، گچَل، كَشایَل، دوتلون، سرِبرم، كره كره، پرِمندیلی، قله ی دوَر

پوشش گیاهی: بیشترین پوشش گیاهی منطقه را درختان بادام و بلوط فرا گرفته اند كه علاوه بر آن تعدادی درخت انجیر كوهی، كلخنگ، كرتر،تنگس، كنار و بید نیز در سطح منطقه پراكند ه اند.

معیشت و زندگی: مردم این روستا كه از دو گروه خلق ( سلیمان شهرویی) و سیّد (مونهی و گردلی) تشكیل یافته اند عموماً از طریق دامپروری و كشاورزی زندگی خود را می گذراندند. می توان گفت سكنه ی این روستاعلاوه بر دو خانواده ی رضاتوفیق( گردلی )، دو « دهه » بوده اند: دهه ی سید محمدجعفر و دهه ی قاید مسیح

دهه ی سید محمدجعفر از نوادگان امامزاده عمادالدین ولی هستند كه مقبره اش در قصبه ی مونه است و بهمین دلیل ایشان را سادات مونهی می گویند. دهه ی قاید مسیح – كدخدای محل – در اصل ساكن روستای بیشه ای بوده اند ومركز فرمانروایی محلی ایشان كه ( برج ) نام داشت تا دهه ی هفتاد در بیشه ای بر پای بود ه است. اكنون( سال ۹۱) تنها سه خانواده در روستا ی چندارقوی مانده اند . بقیه به دلایل عدیده ای به نقاط مختلف كشور از جمله:تهران، شیراز، یاسوج، بهبهان، بوشهر، گچسارن، دهدشت، ماهشهر ، لنده و روستاهای ایدنك و مالشیخ مهاجرت نمود ه اند كه به ندرت از زادگاه خویش یادمی كنند . بخش عمده ی جمعیت روستا در شهر لنده ساكن شده اند.

تحصیلات ساكنان: به دلیل فقدان امكانات وهمچنین مشكلات معیشتی تا قبل از دهه ی شصت تحصیل ساكنان به سختی صورت می گرفت به گونه ای كه این روستا تا زمان مذكور تنها یك كارمند داشت (آقای عطا ءالله مسیحی – معلم)

البته هم اكنون با گسترش خدمات آموزشی بیش از۵۰ نفر از منسوبین به این روستا دارای مدرك كارشناسی، دو نفر كارشناسی ارشد و یك نفر دكترا هستند

همسایگان :

شمال : روستای دوكوه و آتشگاه علیا، وسطی و سفلی ( سلیمان شهرویی ، بصره ای و سادات مونهی )

جنوب: روستاهای سیم كوتا و دوك ( سادات رضاتوفیق – گردلی )

شرق : روستای دره زنگ ( سلیمان شهرویی )

مغرب : روستاهای نرگسی، بردزرد، بیشه ای و بادامستان ( سلیمان شهرویی )

نزدیك ترین همسایگان این سرزمین روستاهای نرگسی و بردزرد می باشند.

راه های ارتباطی: این روستا از جهت های جغرافیایی زیر با شهرلنده و سایر نقاط كشور ارتباط دارد:

۱- سمت مغرب: از طریق روستاهای بردزرد، بادامستان، بیشه ای و …

۲- سمت شمال: از طریق روستاهای دوكوه، آتشگاه، مالشیخ و…

۳- از سمت مغرب باعبور از سه راهی بادامستان در سمت چپ با دهستان قیام ، روستای برم الوان و شهرستان بهمئی

۴- از سمت مشرق از طریق راه پیاده روی كه از صحرای اولش می گذرد با لنده در ارتباط است

۵- از سمت جنوب از طریق راه پیاده روی با روستاهای سیم كوتا، دوك، رچ، گندمزار، دره بنگ و … ارتباط دارد.