شیخ شمس الدین برهانی تولدش را بین سالهای ۱۳۴۲ الی ۱۳۴۵ ذكر كرده اند . خانواده وی در قریه « سیلوه » از روستاهای منطقه لاجان در شمال شهر پیرانشهر سكونت داشتند . بعدها به روستای عیسی كند از روستاهای شهرستان بوكان كه در شرق مهاباد قرار دارد سفر می كنند. شیخ شمس الدین برهانی از همان دوران كودكی آثار ذكاوت و هوش فوق العاده در او مشهود بوده و یكی از روحانیون و علمای منطقه به این مطلب پی برده و او را به تحصیل در یكی از مساجد مهاباد به نام رستم بیگ وا می دارد. ایشان در مسجد ضمن تحصیل بیشتر اوقات خود را صرف قرائت قرآن و انجام فرایض و نوافل می نماید و در طریق تصوف در طریق نقشبندیه گام برمی دارد. بعد از ۷ سال ریاضت و ۸ سال ملازمت و صحبت با استادش شیخ سراج الدین نقشبندی در سلیمانیه عراق به مرحله استادی رسیده و به آخرین مراتب عرفان یعنی فنا و بقا دست می یابد و اجازه خلافت پیدا می كند . استادش او را در منطقه مكریان مامور به ارشاد و راهنمایی مردم و ترویج و اشاعه در این منطقه می نماید . وی در سالهای بین ۱۲۸۰ تا ۱۲۷۷ ه. ق به سوی منطقه مكریان حركت می كند. او سپس به روستای شرفكند آمد و خانقاهی بزرگ بنا كرد .سپس قریهای به نام «آتا» كه ملك شخصی او بود وقف خانقاه نمود و خود به تربیت مریدان پرداخت. شیخ شمس الدین در سال ۱۳۲۸ ه .ق دار فانی را وداع و در خانقاه خود مدفون گردید. از آن پس عاشقان راه حقیقت و سالكان عرفانش ،همواره در این خانقاه گرد آمده و در سایه حضور روح بزرگ پیر مرادشان، “شیخ برهان”، تلمذ می كنند. این آرامگاه در روستای برهان در فاصله ۳۵ كیلومتری جاده بوكان به مهاباد، كه به واسطه حضور حضرتش،روستای خانقاه نیز خوانده می شود. خانقاه در سال ۱۳۱۰ ه.ق به دست خود مردم به ویژه علما و رهروان راه طریقت ساخته شد. خانقاه در همان سال با امكانات وسیع و حضور رجال بزرگ علمی و ادبی به صورت یك حوزه علمیه مشهور و یكی از مراكز مهم نشر و ترویج علوم دینی و فرهنگ و معارف اسلامی درآمد و می توان گفت دانشگاهی بود كه در آنجا دانشهای مختلف از قبیل فقه ، اصول ، تفسیر ، فلسفه ، منطق و عرفان و دیگر علوم و فنون متداول آن زمان تدریس می شد.