روستای خرمكوه در فاصله پنجاه و دو كیلومتری شهر لوشان در ارتفاع هزار و ششصد و یك متری از سطح دریای آزاد در جنوب استان گیلان، قسمت البرز غربی قرار دارد.در شمال روستا كوه میله سنگ، در غرب روستا كوه هزارخال، در شرق روستا كوههای منتهی به روستای كلیشم و در جنوبی‌‌ترین قسمت روستا، روبروی روستا كوه نواخان قرار دارد.مردم این روستا برای انجام كارهای اداری به جیرنده مركز بخش عمارلو یا به شهر رودبار مركز شهرستان رودبار مراجعه می‌كنند.روستای خرمكوه دارای صد و هفت خانوار و جمعیتی در حدود سیصد و چهارده نفر می باشد و به گویش تاتی (دیلمی، گیلكی) تكلم می‌كنند.تاریخ بخش عمارلو و تاریخ روستاهای آن، پر از نشانه هایی می باشد كه حكایت گذشته این منطقه می باشد. در روستای روستای خرمكوه، آثار باقی مانده از گذشته چندین مورد است كه چند مورد از آثار تاریخی خرمكوه به شرح زیر است:۱- قلاكوتی: دو قلعه روبه روی هم ،كه محل دیده بانی و در دو طرف راه می باشد.۲-بقعه امامزاده طاهر خرمكوه: بقعه امامزاده طاهر (ع) روستای خرمكوه در بخش عمارلو شهرستان رودبار واقع در ارتفاع چهارصد متری كوه هزارخال دارای بنایی با یك اتاق و ایوان به مساحت تقریبی پانزده متر مربع با صندوق و دیوارهای نقاشی شده می باشد كه قدمت آن به دوران قاجاریه باز می‌گردد. این بقعه در حدود سال هزار و سیصد و سی و پنج بر اثر سیلاب ویران شد و در آن سال تجدید بنا گردید كه در زلزله معروف رودبار به كلی تخریب شد و اكنون محل مرقد به وسیله اتاقكی سنگ و گل به شكل مربع به ضلع دو و نیم متر پوشیده شده است.۳-اسیو روخونه (باقی مانده آسیاب آبی) در آسیاب رودخان.۴-قبور و آثار حفاری‌‌های غیر مجاز در زمین‌های كشاورزی دیم در كاكول سر، بره سر، زردبره، لابلا، پس رو و بسیاری از نقاط دیگر كه به دلیل بی توجهی و تخریب توسط سودجویان تقریبا نابود شده اند.۵-سكونتگاه و غارهای اولیه، از جمله غار اسكلچك.روستای تاریخی خرمكوه از نظر معماری با توجه به مصالح به كار رفته (خشت خام، سنگ، چوب، ملاط، كاه گل) با بافت پیچیده و درهم دارای ویژگی و اهمیت خاص خود است. این روستا با داشتن چهار محوطه شاخص فرهنگی، تاریخی، باستانی، مربوط به دوره‌‌های پیش از تاریخ و تا دوران تاریخی را شامل می شود. سه محوطه گورستانی به نام‌‌های قبرستان كاكول سر، بره سر و بیلیش و یك محوطه استقراری تاریخی به نام قلاع كوتی (دو قلعه روبروی هم) است كه از دیدگاه باستان شناسی در استان گیلان و بخش عمارلو اهمیت دارد.روستا دركنار رودخانه بزرگ “اسیو رودخان” (آسیاب رودخان)، شمشارود، توییل روخان (رودخانه گل آلود)، در پای كوههای هزارخال و میل سنگ واقع شده است و از این نظر محل خوبی برای سكنی گزیدن انسان‌ها در طول سال‌‌های گذشته بوده است.شاید وجود رودخانه و منابع آبی بالادست روستا دلیل اصلی استقرار ساكنان اولیه این محل بوده، همچنین وجود كوه‌‌ها پناهگاه خوبی برای آن‌‌ها بوده و در كنار این امكانات اولیه دامداری، كشاورزی و صنایع بومی شكل گرفته است.در سال‌‌های دور مكتب خانه جایگاه تعلیم و تربیت اطفال در روستای خرمكوه بوده است، ملا اشرف، ملا مقام، ملا حمزه و … از ملاهای معروف روستا بوده اند.مرحوم قربانعلی نظری از جمله كسانی بوده كه در روستاهای بخش دیلمان به مكتب داری مشغول بوده است. اولین مدرسه روستا در دهه‌ی چهل، در روستا دایر شده و در همان سال‌‌ها حمام عمومی و آب لوله كشی عمومی راه اندازی شده است. در هر كوچه ای شیر آبی و جایگاهی درست شده بود كه مردم از آن جا آب بر می‌داشتند. متاسفانه هم اكنون روستای خرمكوه بعد از آسیب دیدگی زلزله شصت و نه فاقد آب لوله كشی بهداشتی می باشد.برای رسیدن به روستای روستای خرمكوه یك مسیر اصلی و سه مسیر فرعی وجود دارد:۱- مسیر اصلی، از مركز استان، رشت به شهر لوشان (شهر آفتاب گیلان) – امامزاده محمد حنفیه، روستای بیورزین – معدن سنگرود – جیرنده – یكنم – خرمكوه.۲- از استان قزوین به لوشان در ادامه به مقصد خرمكوه كه همان مسیر بالاست.۳- استان قزوین – دستجرد – انبوه – ویه ناوه – خرمكوه.۴- رشت – رستم آباد – بره سر – خرمكوه.۵- سیاهكل – توتكی – لاروخانی – دیلمان – جلیسه -خرمكوه.۶- رودسر – رحیم آباد – ملكوت – سه راهی دیلمان – جلیسه – خرمكوه.