این بنا در ضلع شمالی خیابان خواجه نصیر واقع است . بنای كنونی مسجد در دوره اخیر جایگزین بنای اصلی شده و فاقد جنبه های تاریخی و هنری است . ازبنای اولیه مسجد، تنها یك ستون سنگی و دوستون چوبی مقرنس كاری برجای مانده است . ستون سنگی درسال های اخیر به موزه مراغه انتقال یافته است . ستون مزبور، استوانه ای شكل و مركب از ۲۰ قطعه است كه روی هم ۵ متر ارتفاع دارند . قطر این ستون، ۶۰ و ارتفاع آن، ۱۸۶ سانتی متر است . در بخش میانی این ستون، به ارتفاع ۱۶۰ سانتی متر، كتیبه ای به خط ثلث نوشته شده است . تاریخ این كتیبه، ۸۶۴ه-.ق و متن آن شامل اسامی عده ای ازاقطاب و اعاظم شیوخ صوفیه است و در آخر آن، عبارات ذیل نقر شده است : “كتبه حسن خلیل الدین شیخ مجاهد شیخ بایزید شیخ شهاب الدین عمل علی حجار”. با توجه به این كتیبه به نظر می رسد كه متون مزبور، مربوط به خانقاه بوده است . درسمت راست حیاط مسجد، ساختمان نسبتا قدیمی سفره خانه و حجرات و یك ایوان سراسری قرار دارد . درطبقه فوقانی این قسمت، بنایی وجود دارد كه گویا جماعت خانه صوفیه بوده و دارای ستون های چوبی است كه همه با كتیبه هایی به خط نستعلیق و نسخ و نقوش اسلیمی و گل و بوته هایی برروی چوب زینت یافته اند . گذشته ازمتون یادبود مذكور، بر دیوار جنوبی مسجد و در طرفین محراب، دوسنگ قبر كارگذاشته اند كه سنگ اول، مورخ به سال ۱۰۱۵ و سنگ دوم، مورخ به سال ۱۰۵۷ ه-. ق است . این سنگ ها ارتباطی با بنای مسجد ندارند؛ بلكه هنگام تجدید بنای مسجد دردیوار نصب شده اند . در بالای درفرعی مسجد كه دركوچكی است و روبه جنوب باز می شود نیز كتیبه ای سنگی كار گذاشته شده است . دراین كتیبه كه بعد ازتعمیر مسجد، ازبنای قبلی به بنای فعلی انتقال داده شده است، به خط نسخ بسیار پخته و ممتاز، عبارت “كعبة العشاق” منقور است كه خود ارتباطی با صوفیه و ستون یادبود دارد.