مجموعه بقایا و ستونهای خورهه از جمله مهمترین آثار بر جای مانده از دوران باستان ایران زمین است كه مورخان از این مجموعه به عنوان، آتشكده، معبد، كاخ و مركز برگزاری جشنها و مراسم های مذهبی و ملی، عمارت و منزل ییلاقی و قبرستان یاد كرده اند كه در دوره های باستان و دوره اسلامی مورد استفاده بوده است.در كاوش های به عمل آمده از این منطقه، آثار متعددی از دوره سلوكیان، اشكانیان، ساسانیان و دوره اسلامی به دست آمده است كه نشانگر كاربردهای مختلف آثار این منطقه در دوره های مختلف بوده است.
خورهه در اوستا به مفهوم محل برآمدن خورشید است و از سویی كلمه خور در این كتاب به مفهوم منطقه ییلاقی است. این منطقه در شمال شرق محلات و در بین روستاهای دودهك، ورین و آب گرم، در كنار رودخانه خورهه قرار دارد.بررسی تحقیقات انجام شده و آثار كشف شده در دشت و ارتفاعات خورهه نشان می دهد سابقه سكونت و قدمت منطقه به هزاره دوم قبل از میلاد باز می گردد.این منطقه دارای اسناد تاریخی است و “لویی واند نبرگ” در كتاب باستان شناسی ایران باستان به نقل از هرتسفلد آورده است: “قابل تذكر است كمی به سمت جنوب در خورهه كه سر راه اراك به كاشان است، معبدی است كه هنوز دو ستون یونانی در آن پا برجاست.”
پایه این ستون ها مدور ساده و سر ستون ها به سبك و شیوه ایونیك كه نوعی دیگر از ستون سازی یونان با افكار و اسلوب محلی است، ساخته شده است.اولین نقشه این منطقه توسط مهندس حاكمی در سال ۱۳۵۵ با تحلیل معماری كشیده شد.بنای تاریخی خورهه در مساحتی حدود ۳۵۵۰ متر احداث شده كه شامل سه بخش ایوان اصلی، مجموعه بخش شمالی و مجموعه بخش غربی است.ایوان اصلی دارای ۱۲ ستون در دو ردیف بوده و در چهار طرف دارای دیواره جرز مانندی است. ارتفاع ستون ها به بیش از هفت متر رسیده كه با توجه به حجم سقف ایوان ها ارتفاع ستون ها به بیش از ۹ متر می رسیده است.دو ستون از این مجموعه برجای مانده است. ستونها سنگی و با توجه به وجود معادن سنگ در محلات، جنس آنها از نوع تراورتن بهترین نوع سنگ است.
این آثار با آثاری چون تخت جمشید از نظر نقش بندی تفاوت داشته و از پایه ستون به طرف بالا به شكل مخروطه ناقص باریك ساخته شده و سطح مخروط ها حلزونی است.بر اسا اسناد موجود تا سال ۳۷۸ هجری چهار ستون پابرجا بوده است كه به مرور تخریب شده اند.اكثر آثار كشف شده در این منطقه به سال ۱۳۵۵ بازمی گردد و در بین آثار كشف شده، می توان به پیه سوز سفالی، كوزه دسته دار، كوزه كروی، قطعات سنگی تزئینی و شیشه، اشیاء فلزی و اسكلتهای انسان اشاره كرد.راه های دسترسی به ستونهای خورهه محلات، جاده محلات به آبگرم، سپس خورهه با جاده آسفالته حدود ۲۰ كیلومتر همچنین جاده قم به اصفهان، نرسیده به شهر دلیجان و در ۷۰ كیلومتری قم، روستای دودهك سپس به سوی خورهه با حدود ۱۲ كیلومتر.مجموعه باستانی و تاریخی خورهه محلات از آثا باستانی كشور كه محلی برای مطالعه باستان شناسان است با شماره ملی ۱۳۱ در آثار ملی كشور به ثبت رسیده است.