این دخمه در نزدیكی روستای شریف آباد بربالای تپه ای ساختمان مدوری وجود دارد كه به دخمه زرتشتیان معروف است.این بنا خودبیانگر بعضی از حقایق تاریخی در مورد راور می باشد و آدمی را به واقعیت نزدیك می سازد كه راور نیز سالهای قبل یكی از مراكز زرتشتی نشین بوده است.دخمه كه زرتشتیان به زبان خودشان آن را دادگاه می نامند و پارسیان هندوستان آن را (دخمو-Dakhmo)می خوانند در كتابهای انگلیسی Tower of silence یعنی (برج سكوت) نام گرفته محوطه ای است مدور كه در بالای كوه تا تپه بلند ی واقع شده وغالبا” از آبادیهای اطراف چندین فرسخ فاصله دارد. دیوار اطراف دخمه را از سنگ و گچ یا سیمان و…می سازند ودر وسط دخمه چاه عمیق وسیعی حفر می كردند كه استخوانهای مردگان درون آن می ریزند كه زرتشتیان ایران آنرا (سراده یا استه دان ) یعنی (استخوان دان) می نامند.علت استفاده از دخمه برای نگهداری مردگان به اعتقادات زرتشتیان بر می گردد زیرا آنها معتقد بودند كه در صورت دفن جسد مرده در زمین خاك آلوده می شود وبدلیل احترام خاصی كه برای خاك قائل بودند این كار را انجام نمی دادند كه بعد ها بدلیل رعایت مسائل بهداشتی استفاده از دخمه برای دفن مردگان ممنوع شد.