آستان متبركه امامزاده سید عبدالله (علیه السلام) بر روی تپه ای در بین خانه های ساده سیلاب ملا زینال و سیلاب قوشخانه در كوچه امامزاده و در داخل مسجد امام زین العابدین (علیه السلام) قرار گرفته كه مردم آن را «سیلاب امامزاداسی» و «امامزاده تازه» می گویند.بنای پیشین امامزاده تا سال ۱۲۹۴ ق چهار طاق ساده ای داشت و در همان سال تعمیر شده و قبه ای بر فرازش ساخته اند. سید یوسف نامی تولیت آنجا را عهده دار گردیده و در عمران و آبادی آنجا كوشیده است.حاج میرزا جعفر سلطان القرایی به نقل از یادداشت های مرحوم ثقةالاسلام شهید در خصوص نقش كف دست و سنگ قر او می نویسد:… در آن چهار طاق، سنگی است از مرمر كه نقش كف دست آدمی در آن منقور است بعد در سال هزار و دویست و نود و چهار آن چهار طاق را تعمیر كرده و قبه ساختند و معروف به امامزاده شد و سید یوسف نام متولی گردید و آن حوالی را آباد كرد و عمارت ساخت و زراعت نمود، حالا یكی از متنزهات است. سه پارچه از لوح مزار كه می گویند بقیه لوح همان قبر بوده باقی است كه در یك روی آن اسامی ائمه طاهرین (علیهم السلام) را با خط نسخ حك كرده اند و آنچه باقی است اسامی مباركه اواخر ائمه طاهرین (علیهم السلام) است در طرف دیگر همین كلمات باقی است: … ج المله و السیاده و الدین … تغمد ۹۴ …آقای عبدالعلی كارنگ محقق ارزشمند آذربایجان كه به تاریخ ۲۳ آبان ماه سال ۱۳۵۰ ش از بقعه سید عبدالله دیدن نموده، می نویسد: «…توصیفی كه مرحوم ثقه الاسلام از چهار طاق نموده اكنون نیز می تواند درباره آن صادق باشد. سنگ مرمری كه نقش دست داشته و به دیوار شرقی بقعه نصب شده بود اكنون شكسته، نصف آن باقی است و نصف دیگرش از بین رفته است. سنگ نبشته شكسته مرمری منصوب به روی قبر نیز هنوز در گوشه ای از آن باقی است، منتهی قسمت دوم نوشته آن چنین است: «… تغمده … فی ۹۴۱ ».دو قطعه سنگ نبشته دیگر نیز در روی قبر به چشم می خورد. «كل من علیها فان» با خط كوفی تزیینی بسیار عالی به طور برجسته نقر گردیده و در زیر آن نقش طاقی مقرنسی ترسیم یافته و در پایین آن كلمات «هذه روضه… » به خط ثلث برجسته كنده شده است. این سنگ سالم نیست، تقریباً دو ثلث آن شكسته و از بین رفته است. حجاری سنگ مزبور شیوه حجاری الواح قبور قرن هفت و هشت هجری را دارد.سنگ نبشته دیگر به قسمت پایین پای قبر نصب شده است و نوشته آن با خط ثلث برجسته جلی و بدین مضمون است: «من اصحاب القبور و قال (علیه السلام)»نگارنده دو بار از بقعه امامزاده سید عبدالله (علیه السلام) دیدن كرده است. یكی در اوایل مرداد ۱۳۷۹ كه در تاریخ، مرقد امامزاده با نرده های آهنی محصور شده بود. داخل نرده های آهنی دو قطعه سنگ نوشته قرار داشت كه روی یكی عبارت «مرحوم المغفور سید حسن شهید» حكاكی شده بود.تشرف دوم نگارنده به آن مكان مقدس در تیرماه ۱۳۹۰ ش بود كه آستان امامزاده سید عبدالله (علیه السلام) از لحاظ ساخت و ساز به كلی تغییر كرده و بر فراز قبر، ضریح زیبایی نصب شده بود. نمای بیرونی با ازاره ای از سنگ سیاه گرانیتی و نمای داخلی با ازاره ای از مرمر سفید و قسمت بالای آن با آجرهای سه سانتی اجرا شده است. محراب با كاشی های زیبای فیروزه ای مزین شده و كف آن با فرش مفروش شده است. تجدید بنای بقعه در سال ۱۴۳۰ ق به كوشش اهالی محل انجام شده و دارای امكانات رفاهی و بهداشتی است.