روستای احمدمحمودی از توابع بخش جویم شهرستان لارستان در جنوب استان فارس ودر ایران واقع شده‌است. براساس اطلاعات موجود در مركز آمار ایران در ۴۳٫۵ ، ۳۶ ،۵۳ طول شرقی و در ۵٫۲ ، ۱۵، ۲۸ عرض شمالی از نصف‌النهار مبدأ واقع شده‌است. ارتفاع متوسط این روستا از سطح دریا ۸۲۰متر می‌باشد، و میزان بارندگی درسال ۲۴۰ میلی متر گزارش شده‌است، این روستا در ناحیه گرم و خشك لارستان واقع شده‌است.
جمعیت
جمعیت روستای احمدمحمودی طبق سرشماری عمومی نفوس و مسكن اخیر، برابر با ۱۳۰۰ نفر بوده‌است.
پیشهٔ مردم روستا
پیشهٔ عمده مردم روستا كشاورزی و دامداری است. تعداد ۳۵ حلقه چاه در روستا وجود دارد كه ازآب‌های آنها برای امور كشاورزی استفاده می‌شود، آب چاهها وقنات‌ها حداكثر قابلیت كشت جو و گندم, كنجد, پنبه, جو، هندوانه و به صورت نادر برخی دیگر از صیفی جات و نخل خرما را دارند. عدهٔ زیادی نیز از ساكنان روستا در كشورهای عربی حوزهٔ خلیج فارس به كار اشتغال دارند.
پیشینهٔ تاریخی
تا قبل از ۲۵۰ سال پیش، ظاهراً روستایی به این نام وجود نداشت است، زیرا كه در حدود ۲۵۰ سال قبل شخصی بنام «پاسلا رشید» به این روستا آمده‌است و روستای احمدمحمودی را بنیادگذاری نموده‌است. پاسلار رشید از ناحیه بیدشهر به اینجا كوچیده‌است. گویند در اثر درگیری و عدم سازش با خان بیدشهر «پاسلا رشید» به كاریان آمده و پس از چندی از كاریان به احمدمحمودی نقل مكان نموده‌است، و به تدریج مردم از روستاهای اطراف عمدتاً به عنوان زارع وكشاورز به این محل آمده و در پی كوچ وگرد همایی نهایتاً «روستای احمدمحمودی» شكل گرفته یافته‌است. لازم به یادآوری است كه از مطالب بالا نباید این مطلب به ذهن متبادر شود كه ماقبل از ۲۵۰ سال هیچ گونه آثار و شواهدی از این محل وجود نداشته‌است، و به عكس وجود قنات جَر و جَت كه تا گذشتهٔ بسیار نزدیك فعال بوده و آثار سایر قناتهای دیگر كه تعدادشان اندك نیست به همراه سایر چاه‌هایی كه در سنگهای سخت آهكی حفر شده‌اند و همچنین آثارهای قلعه وبرج وبارو واقع در اطراف و در دره جعفری بسیار قدیمی بوده كه قدمتی معادل با دوره گبر گبرنشین دراند كه كسی از تاریخ آن آگاه نیست و شاید باستان شناسان از عهده تاریخ یابی آن برآیند. آثار قلعهٔ ای كه در قسمت غربی روستا واقع شده‌است از آثار دوره گبرها است. این قلعه توسط پاسلار رشید تعمیر و مرمت گردیده‌است و مدتی خود در آنجا سكونت داشته‌است.
وضعیت توپوگرافی
توپوگرافی روستای احمدمحمودی در منطقه ناهمگون از ناهمواری واقع است. بدین معنی كه قسمت‌های در غربی، شمالی و شرقی آن بطور پیوسته با ارتفاعاتی تپه‌های گوناگون وهموار و ناهموار، وقسمت‌های داخلی وجنوبی آن هموار بوده وبه نواحی پست جلگه‌ای منتهی می‌گردد. از نظر زمین‌شناسی جزء سلسله جبال زاگرس با چین خوردگیهای ساده می‌باشد. تشكیلات زمین‌شناسی منطقه مربوط به دوران سوم زمین‌شناسی (نوزیستی) و عمدتاً از سنگهای آهكی و گچی می‌باشند. متاسفانه به علت شوری بسیار بالای دشت و بسته بودن حوزهٔ آبریز، آب زیرزمینی منطقه بسیار شور و فقط رگه‌های باریكی از آب لب شور در حاشیهٔ ارتفاعات یافت می‌شوند كه توسط ۳۵ حلقه چاه كشاورزی حداكثر قابلیت كشت یافت می‌شود.
آثار تاریخی و مناطق دیدنی
در روستای احمدمحمودی آثار تاریخی و مناطق دیدنی گوناگونی وجود دارد كه عبارت‌انداز:
آرامگاه سید عدالغفور، متوفی در سال (۱۳۴۵ هجری قمری) از شیوخ والا مقام قرن ۱۴ هجری قمری و دارای كرامات كه هم اكنون گنبدی سبز و زیبا بر آن قرار دارد.
«بی‌بی غار» : دره‌ای زیبا در یال جنوبی طاقدیس كوه آهكی شمال روستا، دارای آثار خشت خام، حوض‌های متعدد, چشمه سارهای زیبا و غارهایی در طول شیب دیواره‌ها كه به لحاظ زیبایی مورد توجه مردم سراسر منطقه تا حد بندر لنگه و بندر عباس است. این منطقه در فاصله یك كیلومتری غرب روستا واقع است.
«قلعه جعفری» : واقع در دره جعفری در ۵ كیلومتری غرب روستا كه به جهت موقعیت مكانی آن واقع در پرتگاه دیواره دره، فوق العاده زیبا و دارای اهمیت ویژه‌ای است.
«قلعه قلات» : چسبیده به روستا و دارای آثار منحصر به فردی از جمله چاههای درون آن كه به درستی كسی از عمق آنان اطلاعی ندارد. این چاهها همگی در سنگهای سخت آهكی حفر شده‌اند.
«قلعه تُمب» : در ۵۰۰ متری جنوب روستا و محل سكونت پاسلار عبدالرشید كه در حدود صد سال قبل می‌زیسته‌است. (این شخص غیر از پاسلار رشید می‌باشد كه در سطور قبل به او اشاره گردید).
«كاروانسرای دشت» : واقع در ۶ كیلومتری شرق روستا، از بناهای دورهٔ صفویه كه در مسیر كاروانهای گذشته قرار داشته‌است.
«راه اهلر»: راه تاریخی و معروف اهلر واقع در ۸ كیلومتری غرب روستا كه از گزشته محل عبور كاروانهای مسیر خنج-جهرم بوده‌است. قسمت‌هایی از این مسیر در زمان رضا قلی خان(اوایل قرن ۱۴ هجری شمسی) با گچ و سنگ هموار گردیده‌است. این مسیر در راس كوه دارای قلعه و آب انبار می‌باشد.
«چاه حفر شده در سنگ» :چاه تمام سنگی كه به طرز عجیبی در سنگ حفر شده است كه هنوز آثار تیشه و ابزارهای به كار رفته بر دیوارهٔ چاه می شود.این چاه در دامنه سنگی كوه كم ارتفاعی واقع در شرق روستا (دشت) قرار دارد.
