پس از اسلام در تاریخ ایران باستان جایگزینی نام ها صورت گرفته است. برای مثال سلیمان یا مادر سلیمان یا حضرت علی یا حضرت فاطمه در برخی مواقع جایگزین اساطیر باستانی ایران شده اند. حضرت فاطمه جایگاه های اناهید را و حضرت علی جایگاه های مهر را گرفته است. سلیمان و مادر سلیمان هم اشاره به تخت جمشید، كوروش و یك شخصیت گمشده دیگر دارد. ایرانیان باستان مهر پرست بودند آنها پرستشگاه های ویژه داشتند. یكی از انها در كرمان است. در آن زمان از صخره‌های سخت ، گنبدی را برای مراسم آیینی به شكل یك استوانه بزرگ مانند منشور كوروش مانند چشم بزرگی به اندازه ۷۰ متر تراشیدند.
این سنگ نگاره تندیسی از سایه انسان‌نما است كه در طاق‌نمای صخره‌ای این كوه‌ها به چشم می‌خورد و به ظاهر پرستش‌گاهی بزرگ در پایتخت كشوری باستانی بوده است كه امروزه مردم كرمان از آن با عنوان «طاق یا علی (ع)» یاد می‌كنند.
با تحقیقات صورت گرفته یك پژوهشگر كرمانی مشخص شد كه در دو نوبت از سال سایه این صخره‌ها به شكل نیمرخ یك انسان در می‌آید كه طبق نظریات كارشناسان بر طبق آثار مكتوب زمان قدیم این سایه انسان‌نما مربوط به آیین مهر یا میتراییسم است.
خدای باستان ایرانیان پیش از زرتشت
مهرپرستی بر پایه پرستش میترا «در پارسی میانه مهر نام دارد» خدای خورشید و عدالت در دوران پیش از آیین زرتشت نهادینه شد، ایرانیان پیش از زرتشت دینی چندخدایی داشتند كه میترا گرانقدرترین خدای آنها به حساب می‌آمد.
میترا از دل سنگ درون غاری به دنیا می‌آید كه برخی زاده شدن مهر از درون سنگ را استعاره از فروغ ناشی از برخورد دو سنگ به هم می‌دانند.
“ناصر شجاعی”، پژوهشگر آثار باستانی در گفت و گو با خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه كویر، در خصوص شرح اكتشافاتش در كرمان می‌گوید:
در حومه شهر كرمان قبرستانی وجود داد كه همجوار كوه‌های شرقی كرمان بوده و نام باستانی آن شیوشگان است و اثر سنگی دست كند عظیمی در دل صخره‌های آن حك شده است.
وی ادامه می‌دهد: بنده از ۱۰ سال قبل دست كند مذكور را مورد كنكاش قرار دادم و با سایر دست كندهای مشابه در ایران مورد مقایسه قرار دادم، این دست كند بزرگتر از یك زمین فوتبال است و در صخره روبروی آن هم آثار ظریف‌تری وجود دارد كه به صورت نقش برجسته صخره‌ایی و دست كند نمایان است و بنده مطالعاتم را در حوزه‌های میدانی، مكتوب و سایر منابع به انجام رساندم.
شجاعی ادامه می‌دهد: این آثار بسیار رمزگونه بنا شده‌اند و جهت رمزگشایی این آثار باستانی از اساتید حوزه‌های باستان شناسی، ادبیات كهن ایرانی، نجوم، اسطوره شناسی، زمین شناسی، هنر(انیمیشن، گرافیك، نقاشی، مجسمه‌سازی)، ریاضی، معماری و فلسفه سود بردم و توانستم راز بزرگی را كه در ورای سازه نیم گنبدی وجود دارد، رمزگشایی كنم.
این پژوهشگر آثار باستانی می‌افزاید: این آثار كه از هاله تقدس گونه‌ایی از سایه تشكیل شده است، نشانگر تمدن پیشرفته‌ایی از یك قوم هوشمند در عصر باستان را گواهی می‌دهد و طبق نظریه برخی كارشناسان قدمت این آثار مربوط به ۱۲ هزار سال قبل تخمین زده می‌شود كه این تصویر سایه‌ای شكل در دو موسم از سال در وسط ظهر كامل می‌شود و مانند یك ساعت آفتابی كاملاً دقیق عمل می‌كند.
