آبشار دربندسر در استان تهران واقع است. این آبشار به همراه دره زیبای آن ۳ كیلومتر بعد از شمشك به سمت دیزین و در سمت راست جاده در كنار یك پیچ ۱۸۰ درجه ای جاده قرار دارد كه در سمت چپ جاده نیز امتداد این دره از روستای دربندسر آغاز می شود كه هم از روستا و هم از میانه راه و از جاده می توان از زیباییهای این دره بهره برد . پوشش گیاهی این دره كوهستانی و بدون وجود باغات در مسیر و دارای سبزه زار و بوته های كم ارتفاع و گلپر به همراه آفتاب شدید و هوای خنك در تابستان است. كل مسیر راهپیمایی از كنار جاده حدود ۱ ساعت زمان خواهد برد. ادامه این دره یكی از مسیرهای صعود به قله كلون بستك است. قله كلون بستك با ارتفاع ۴۲۰۰ متر یكی از قلل مرتفع البرز مركزی است. صعود به این قله به طور معمول از طریق مسیر جنوبی و گردنه دیزین میسر است. همچنین می توان از روستای دربندسر و از طریق صعود از دره به قله دست یافت كه البته مسیر دشوارتری است.
دربندسر روستایی در بخش رودبار قصران از توابع شهرستان شمیرانات استان تهران میباشد. این روستا در شمال بخش رودبار قصران قرار دارد كه پیست اسكی بینالمللی دربندسر در آن قرار دارد. دربندسر در دامنهٔ جنوبی كوه «كلون بستك» و جنوب دیزین و در كنار رود واقع است. كلون بستك، با ارتفاع ۴۲۰۰ متر این روستا را در دامان خود جای داده و تصویری زیبا از به هم تنیدن زندگی انسانی و طبیعت را به وجود آوردهاست كه چشم از دیدنش سیر نمیشود. یكی از سرشاخههای مهم رودخانهٔ جاجرود در دربندسر واقع میباشد. این سرشاخه از دو درهٔ معروف به «تل تنگه» در شمال شرقی، و درهٔ «كهوگریه» در جنوب غربی (شرق دیزین) سرچشمه میگیرد. سرشاخهٔ تل تنگه كه از كلون بستك سرچشمه میگیرد، در جنوب شرقی دربندسر به درهٔ دربندسر میپیوندد. سرشاخهٔ «كهوگریه» در جنوب غربی دربندسر (شرق دیزین)، از «قل قل چشمه» سرچشمه میگیرد و پس از گذشتن از ملكآباد درمانش، تنگه میشك، پره و بندگاه، با پیوستن آب «چشمهٔ سیاوش» به آن در دره دربندسر در جنوبشرقی با آب «تل تنگه» یكی شده به سمت دورود سرازیر میشود و به سمت جیرود و میگون جریان مییابد. تل تنگه در شمال شرقی و چشمهٔ سیاوش دو محلی هستند كه گردشگران را به سوی خود میكشند. این دو محل از گردشگاههای معروف دربندسر هستند.
در معادن زغالسنگ «قل قل چشمه» كه هم زمان با معادن گرمابدر، آب نیك، لالان و دیزین فعال بودهاست مشغول به كار بودهاند. امروزه در دربندسر از كشاورزی و محصولات آن خبری نیست، سردرختیهایی مانند سیب، گلابی، گیلاس و… مانند گذشته وجود ندارد. چون زمینهای كشاورزی و باغهای میوه، تبدیل به ویلا، شدهاست. امروزه تعدادی از مردم این آبادی از زمینهای باقیمانده، برای كاشت انواع گل استفاده میكنند.








منبع : كویرها و بیابانهای ایران