مردم یزد به دلیل موقعیت این شهر و اطلاق نام «دارالعباده» به آن، كم تر به موسیقی توجه نشان داده‌اند. بیش تر كسانی كه صدای خوب و خوش دارند، هنر خود را از طریق مجالس عمومی روضه‌خوانی و مداحی عرضه می‌كنند. از طرفی، چون فضای جغرافیایی این شهر در مقایسه با موقعیت‌های جغرافیایی هم جوار، از طراوت و نشاط چندانی برخوردار نبوده، مردم آن كار و تلاش را بر تفریحات دیگر ترجیح داده‌اند. تنها سازی كه در یزد به عنوان ساز بومی و محلی نواخته می‌شود «عربانه» است. عربانه همان دایره است كه یزدی‌ها در مجالس شادمانی و عروسی می‌نوازند و سایرین با كف زدن و گاهاً با خواندن ترانه‌های محلی و رقص این ساز را همراهی می‌كنند.