پوشاك مردم استان یزد در حال حاضر بیشتر همانند لباس‌های مردم شهرها و روستاهای دیگر ایران است ولی هنوز اهالی بعضی از روستاها، پوشاك سنتی خود را می‌پوشند. بانوان شلواری بلند و پیراهنی كه تا قوزك پا را می‌پوشاند، پوشیده و چارقدی نیز به سر می‌اندازند. مردان نیز لباس معمولی می‌پوشند.
امروزه زرتشتیان كه بیشتر آنان در شهر یزد زندگی می‌كنند مانند دیگر شهرنشینان، تابع پوشاك معمول روز هستند و بیشتر در مراسم رسمی و نیایش از پوشاك سنتی خود استفاده می‌كنند. لباس سنتی بانوان زرتشتی در یزد در حدود ۵۰ سال پیش لباس مردم یك ناحیه خاصی از ایران بوده است كه احتمالاً مربوط به اصفهان یا خراسان می‌شده است. آنچه در سفرنامه‌ها در این مورد آمده است این است كه زنان زرتشتی رنگ‌های متنوعی را می‌پسندیدند. سرپوش رنگارنگ به سر می‌گذاشتند، پیراهن آبی یا چهارخانه می‌پوشیدند، شلوار خال خال به پا می‌كردند.
مردان زرتشتی قباهای بلند نخی به رنگ قهوه‌ای به تن می‌كردند كه راه‌های سفید داشت و دستار سفید یا خاكی رنگ به سر می‌گذاشتند و عموماً ریش می‌گذاشتند و اكثراً لباس سفید یكدست می‌پوشیدند و شاید به همین دلیل است كه در برخــی از كتاب‌های تاریخـــی به «سفید جامگان» معروفند.
تا پیش از دوران پهلوی اول زرتشتیان مجبور بودند به شیوه‌ای لباس بپوشند تا از دیگران متمایز باشند. پوشیدن جوراب تا مدت‌های مدیدی برای زرتشتیان ممنو
ع بود همچنین انگشتر داشتن یا بستن ساعت مچی برای آنان منع شده بود. آن‌ها اجازه نداشتند سوار بر اسب یا چهارپای دیگری شوند یا به حمام‌های عمومی بروند. جنس پارچه‌هایی كه زرتشتیان از آن استفاده می‌كردند، البته به جز چادرشب (نوعی پوشش برای سر)، پنبه‌ای بوده است. این پارچه‌ها توسط ایشان بافته می‌شد و به پارچه كرباس معروف بود.
پوشاك بانوان زرتشتی: پوشاكی كه بانوان زرتشتی از آن استفاده می‌كنند همانندی بسیار نزدیك به پوشاك بانوان دیگر نقاط ایران دارد چنان كه روسری آنان از نظر شكل و طرز استفاده، همانند روسری بانوان بختیاری و طرز استفاده آنان است. پیراهن آنان همانند پیراهن بانوان لُر در گذشته نزدیك است. به طور كلی پوشاك بانوان زرتشتی از چندین تكه تشكیل شده است: كلاهك (لچك) – پیراهن زیر – پیراهن رویی – روسری (مقنی) – شلوار
پوشاك مردان زرتشتی نیز از تكهایی تشكیل شده اند كه عبارتند از: سربند – پیراهن زیر – پیراهن رویی – شلوار
