رقص ایلامی گره خورده با فرهنگ و تاریخ منطقه است و بیانگر عمق اصالت ایلامیان است . رقص ایلامی را می‌توان یكی از ریشه دار‌ترین رقص‌ها دانست . رقص ایلامی در گذشته تنها با هدف آماده سازی و تقویت نیروی جسمانی و روحی انجام می‌گرفت . رقص كردی در زمان‌های قبل از اسلام ذكری بود برای خداوند وهمچنین در اكثر مواقع آنرا برای باز گو كردن وقایع جنگهایشان به نمایش می‌گذاشـتنـد. مردمان این منطقه در گذشته‌های نه چندان دور همواره شاهد جنگ‌های قبیله‌ای بودند و همین امر حفظ و آمادگی همیشگی را طلب می‌كرد لذا مردمان این منطقه در وقفه‌های بین جنگ‌ها و به مناسبت‌های مختلف دست در دست یكدیگر آمادگی رزمی و شور و همبستگی پولادین خویش را به رخ دشمنان می‌كشیدند . رقص كردی را یك رقص رزمی می‌دانند كه دارای صلابت و متانتی خاص بوده و یادآور یكپارچگی این مردمان غیور در تمامی ادوار می‌باشد .رقص‌های ایلامی معمولا به صورت دسته جمعی انجام می‌شود . رقص‌های ایلامی پیوندی ابدی با موسیقی كردی دارد و ایلامیان با استفاده از سازهای محلی همچون « دو زله » و «بلور» به رقص و پای كـوبی می‌پردازند .رقص ایلامی انواع مختلفی دارد و همچنین در شرایط متفاوتی انجام می‌شود و هر یك از این رقص‌ها نشانگر نماد یا هدفی هستند . این گونه رقص‌ها به صورت‌های مختلفی اجرا می‌شوند . معمولا در مراسم‌های عروسی و… رقص‌های دو دسماله و یا خان امیری انجام می‌گیرد .با توجه اتحاد و یكپارچگی كه در بین مردمان كرد وجود دارد رقص‌های مناطق دیگر كرد نشین وارد مجموعه رقص‌های ایلامی شده است . از جمله این گونه رقص‌ها كه وارد سایر رقص‌های ایلامی شده است رقص‌های سیپی ( رقصی تند كه منشا آن منطقه بوكان است ) ، گه ریان ( در زبان كردی به معنا گشت و گذار و این رقص شروع آهسته دارد و كم كم تند می‌شود و مربوط به مناطق مهاباد است . )اهمیت رقص ایلامی بر فرهنگ منطقه :با توجه به گسترش و جایگزینی فرهنگ‌های بیگانه با فرهنگ اصیل ایلامی رقص می‌تواند یكی دیگر از راهكار‌های تقویت فرهنگ باشد بدین صورت كه با اجرای این رقص‌ها در مراسم و شرح آن برای نسل جدید و با (اتكای به سایر راهكار‌ها كه در مقاله تقویت فرهنگ ایلام اشاره شده مانع گسترش فرهنگ‌های بیگانه در استان شویم . )