شهر سوریان مركز شهرستان بوانات از شهرستان‌های استان فارس است. جمعیت این شهر نزدیك به ۱۵۰۰۰ نفر می‌باشد. سوریان در ۱۴۲ كیلومتری جنوب خاوری آباده و در ۵۶ كیلومتری خاور راه اصفهان – شیراز قرار گرفته و آب‌و هوای‌آن معتدل است. شغل اصلی و عمده مردم این منطقه كشاورزی و باغ‌داری‌است. همه مردم این شهر به زبان فارسی سخن می‌گویند و از دیدگاه دسته بندی قومی، فارس هستند.
تاریخچه سوریان در بخش‌بندی‌های كشوری:
۱)در سال ۱۳۱۶ بوانات دارای بخشداری شد و از همان هنگام سوریان مركز بخش بوانات بود.
۲)در سال ۱۳۴۳ سوریان دارای شهرداری شد.
۳)در سال ۱۳۷۴ بخش بوانات به شهرستان فزونی یافت اینك از دیدگاه رسمی مركز شهرستان بوانات شهر بوانات نامیده می‌شود كه این دگرگونی نام شهر سوریان به شهر بوانات در همین چند سال گذشته اتفاق افتاده‌است.
ویژگی‌های جغرافیایی
شهر سوریان به وسیله باغ‌های سرسبز و انبوه و دو رشته كوه در میان گرفته شده‌است. كوه ختابون از رشته كوههای زاگرس و از كوههای شهرستان بوانات است كه بلندترین قله این كوهها در بخش جنوبی شهر سوریان جای دارد. همچنین یك رودخانه فصلی از این شهر می‌گذرد.
جاهای دیدنی
سوریان طبیعتی سرسبز و پرآب دارد. تفریح‌گاه و زیارتگاه محمد حنیفه كه در دامنه كوه ختابون جای دارد در بهار و تابستان مردم را به سوی خود می‌كشاند. این تفریح‌گاه چشمه پرآب و درختان تنومند و سالمند چنار و یك قدمگاه را در بر می‌گیرد. گفته می‌شود كه این قدمگاه در زمان پیش از ورود اسلام به ایران، آتشكده بوده‌است.
آثار تاریخی
شهر سوریان چندین بنای تاریخی مانند مسجد جامع سوریان و پل آجری روی رودخانه اصلی كه هر دو از بناهای دوره دیلمیان هستند را در خود به یادگار دارد. منبر معروف مسجد جامع سوریان در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود.
از دیگر جاهای دیدنی ان پیركدویه است.
