شهر بنك

بنك شهری است از توابع بخش مركزی شهرستان كنگان استان بوشهر در جنوب ایران. بنك در سال ۱۳۸۲ به شهر تبدیل گردید.

موقعیت

بنك شهری از توابع شهرستان كنگان است كه در منتهی‌الیه حدود غربی این شهرستان واقع شده‌است. ارتفاعش از سطح دریا ۱۰۰ متر می‌باشد، و در حدود ۳ كیلومتر از ساحل فاصله دارد. از شمال راه ارتباطی، از جنوب خلیج فارس، از مغرب راه ارتباطی، واز سمت مشرق به بندر كنگان محدود می‌گردد.

جمعیت و مردم

و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن (۱٬۷۵۱خانوار) ۸٬۷۵۳نفر بوده‌است.

ساكنان این شهر از اهل سنت و از پیروان مذاهب: شافعی و مالكی هستند و بزبان فارسی وعربی تكلم می‌كنند. همچنین گروهی از پیروان مذهب تشیع نیز در این شهر در كنار اهل تسنن با آرامش زندگی می‌كنند. شهر دارای مسجد، مدرسه، خانه بهداشت و آب انبار (بركه) می‌باشد. و شغل اكثر مردم ماهی گیری و دامپروی است.

تاریخچه و وجه تسمیه

رضا طاهری در كتاب از مروارید تا نفت : در كناره شهر كنگان و بنك بر اساس نوشته‌های جغرافی نگاران قرن اول تا ۶ هجری دهی كوچك به نام خورشیف یا خورشید را جستجو می‌كند و معتقد است این روستای باستانی در محدوده بنك و كنگان و یا در محدوده بنك و بردستان می‌باشد. بَنك: بُنه +ك = محل بُنه و بار انداختن. بنه به معنای باروبنه یا بنه به معنای بنه و تنگه درختان. ساكنان اصلی شهر بنك كشاورزانی بوده‏ اند كه برای گذراندن زندگی خود به ‏این مكان آمدند. ابتدا دركپرها و كومه ‏هایی كه از برگ خرما و چوب‏ های درختان بومی چون گز، كنار و كرت برپا داشته ‏اند به ‏سر می‏ بردند. به ‏این كپرها و كومه ‏ها بُنه می‏ گفتند. بنه در اصطلاح عامیانه به تقسیم اراضی و تقسیم كار می ‏گفته‏ اند و بنه‏ بندی نیز گفته شده‏ است در زبان محلی بنه به معنی جمع ‏كردن خرمن و یا عبارت دیگر خرمن‏ جا نیز گفته می ‏شده‏ است در ضمن در منطقه درختان بنه وجود دارد. رفته بُنه به بُنك تبدیل شده و پس از آن به بَنَك تبدیل شده ‏است.