شاوور یكی از بخش‌های تابعه شهرستان شوش در استان خوزستان در جنوب غربی ایران بود. با تصویب هئیت دولت روستای بیت رشگ شاوور از توابع شهرستان شوش باجمعیتی بالغ بر ۱۰۰۰۰ نفر و تعداد۲۰۰۰ خانوار در فاصله ۱۵ كیلومتر از مركزشهرستان شوش به شهر شاوور تبدیل گردید.
بیت رشگ
تصویب‌نامه در خصوص تبدیل روستای « بیت رشگ » از توابع بخش شاوور شهرستان شوش در استان خوزستان به شهر وزارت كشور وزیران عضو كمیسیون سیاسی و دفاعی در جلسه مورخ ۱۰/۹/۱۳۸۷ بنا به پیشنهاد شماره ۶۲۷۴۰/۴۲/۴/۱ مورخ ۱۸/۵/۱۳۸۴ وزارت كشور و به استناد ماده (۱۳) قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات كشوری ـ مصوب ۱۳۶۲ـ و با رعایت جزء (د) بند (۱) تصویب‌نامه شماره ۱۵۸۸۰۲/ت۳۸۸۵۴هـ مورخ ۱/۱۰/۱۳۸۶ تصویب نمودند: ۱ـ روستای « بیت رشگ » از توابع بخش شاوور شهرستان شوش در استان خوزستان به شهر تبدیل و به عنوان شهر « شاوور» شناخته می‌شود.
این تصویب‌نامه در تاریخ ۷/۱۰/۱۳۸۷ به تأیید ریاست جمهوری وقت رسید. مردم بیت رشگ عرب هستند و در بسیاری از مراسم های رسمی به عربی به هیئت دولت خوش آمد گویی می گویند.
آداب و رسوم
عید فطر
یكی از اعیاد مذهبی خوزستان است. بارها استان خوزستان برای عید فطر از امتیاز تعطیلی چند روزه برخوردار بوده‌است و نماینده اهواز و استاندار خوزستان دلیل این امر حضور مردم عرب در این استان است كه عید فطر از اهمیت بالایی نزد آنها برخوردار است. براساس یك سنت دیرینه مردم خوزستان عید را در كنار اعضای خانواده، دوستان و دیگر مسلمانان با شكرگزاری به درگاه خداوند سپری كرده و یا پس از بازگشت از نماز عید فطر افراد كوچك‌تر به خانه بزرگ‌ترهای خود می‌روند تا عید را به یكدیگر تبریك بگویند. این بازدیدها در محله‌ها به صورت دسته جمعی صورت می‌گیرد.
در سال ۱۳۹۰ نیز بحث افزایش عید در خوزستان مطرح بود. در خوزستان، روز عید فطر، از اهمیت و جایگاه بسیار بالاتری در فرهنگ عمومی برخوردار است؛ بدین معنا كه گرامی‌داشت عید فطر، با هنجارها، رفتارها، رسم‌ها و آداب و سنن بسیاری همراه است. مجموعه این آیین‌ها از حدود یك هفته (كمتر یا بیشتر) قبل از فرارسیدن روز عید فطر آغاز و تا حداقل یك هفته پس از روز عید فطر ادامه می‌یابد.
در این مناطق، عید فطر، مانند عید نوروز در یك بازه زمانی چند روزه گرامی داشته می‌شود. برای ملموس تر شدن این موضوع می‌توان این مثال را مطرح كرد كه آیا می‌توان عید نوروز را تنها در یك روز محدود كرد؟ این عید با آداب و رفتار و مراسم و سنن بسیاری همراه است كه عمل به آنها به طور حتم بیش از یك روز تعطیلی می‌طلبد.
درباره عید فطر نیز وضعیت همین گونه‌است. یعنی برخلاف پایتخت و مناطق مركزی ایران كه روز عید فطر هیچ تفاوتی با دیگر روزها ندارد در برخی مناطق، گرامی‌داشت عید فطر با آداب و سننی به حجم عید نوروزهمراه می‌شود.
در بخش مهمی از مناطق ایران، مردم، قبل از رسیدن عید فطر، لباس نو می‌خرند، خانه تكانی می‌كنند و با خرید شیرینی و دیگر وسایل پذیرایی، برای استقبال از مهمانان عیدآماده می‌شوند. روند عیددیدنی شامل همه اعضای یك خانواده بزرگ یا فامیل مستقر در مناطق و شهرهای مختلف می‌شود. این عیددیدنی‌ها معمولاً تا یك هفته طول می‌كشد و سفره‌های آجیل و شیرینی و شربت نیز در این مدت، به عنوان یك رسم پهن هستند.
عربهای خوزستان روز دوم قبل از عید را «ام‌الوسخ» و یك روز مانده به عید را «ام‌الحلس» می‌نامند. ام‌الوسخ به معنای روز «چركین» می‌باشد. در این روز مردم عرب به نظافت خانه‌های خود می‌پردازند، اجناس جدید برای منزل خرید می‌كنند و خانه را برای فرارسیدن عید و اكرام مهمان تمیز و آماده می‌كنند. روز بعد از ام‌الوسخ را ام‌الحلس می‌نامند. ام‌الحلس نیز كه نامی محلی و قدیمی می‌باشد به معنای روز نظافت و رسیدگی شخصی كه در آن جوانان به ظاهر خود رسیدگی می‌كنند. البته واژه حلس دیگر كمتر به كار برده می‌شود و می‌توان گفت ام‌الحلس متضاد و نقطه مقابل ام‌الوسخ است. عربهای خوزستان برای خرید عید در روزهای پایانی ماه مبارك روانه بازار شده و از كوچك تا بزرگ آنها لباس‌های جدید و نو می‌خرند.
گرگیعان
گرگیعان از آداب بسیار كهن است كه هر ساله در ۱۵ رمضان در اهواز اجرا می‌شود. در این شب كودكان عرب با پوشیدن لباس‌های عربی به خیابان‌ها آمده و كیسه‌های كوچكی را كه از قبل تهیه كرده‌اند به گردن می‌آویزند و با سردادن سرودهای فولكوریك این شب، به درب منازل همسایگان رفته و از آنان تقاضای عیدی و شیرینی می‌كنند. از معرفترین سرودهای این شب، ماجینه یا ماجینه حل الكیس و انطینه است. كه معنای فارسی آن، ما آمدیم ما آمدیم، كیسه را بگشا و در آن برای ما هدیه‌ای بگذار، است.
قهوه خوری و دله قهوه
مردم عرب شاوور همچون دیگر مردم كشور ایران فرهنگ خاص خود را دارند. مراسم قهوه خوری جز آثار ثبت ملی در ایران است . دله قهوه یكی از اشیاء و ابزارهای فرهنگی مردم عرب است كه در مراسم‌های رسمی چه در كشورهای همسایه در مراسمات بین‌المللی و حتی در برگزاری‌های هیئت دولت در خوزستان، و بازدیدشان از مردم عرب ایران، همواره از این وسیله در پذیرایی‌ها به عنوان نماد فرهنگی استفاده شده‌است. این نماد را در كشورهای همسایه و همچنین در اهواز و آبادان به صورت نمادی در ابعاد بزرگتر در میدان شهر نصب شده وجود دارد. در واقع مردم عرب برای نوشیدن قهوه مراسم و قوانین خاصی دارند و با اعتقاد و باورهایی كه دارند آن را انجام می‌دهند. برای تهیه آن ابتدا قهوه را با وسیله‌ای دو شاخه به نام مهماس كه شبیه منقاش است در ظرفی ریخته و تفت می‌دهند و آنگاه آن را در هاون آسیاب كرده و برای مراسم آماده می‌كنند، پس از آن در ظرفی بزرگ به نام «گم گم» یا «قم قم» كه در خوزستان قاف به گاف تلفظ می‌شود، گمگم كه چیزی شبیه گلاب پاشهای قدیمی و از جنس ورشو (مفرغ) است، در آن آب ریخته و پس از جوش آمدن، قهوه آسیاب شده را اضافه كرده و از هل هم برای خوش بو شدن آن استفاده می‌كنند.
هنگامی كه قهوه آماده سرو باشد آن را در ظرف كوچكتری به نام «دله» كه شبیه همان «گم گم» است ریخته و سپس این مراسم آئینی شیوه خاص فرد توزیع كننده آن ادامه می‌یابد. این فرد دله را در دست چپ و فنجان مخصوص قهوه خوری (كه فنجانی بدون دسته‌است و فنیان خوانده می‌شود) را در دست راست گرفته، از سمت راست مجلس شروع به سرو قهوه می‌كنند، اگر در این مجلس سیدی وجود داشته باشد ابتدا از وی پذیرایی آغاز می‌شود و در غیر این صورت این مراسم از ریش سفید مجلس آغاز می‌شود و از سمت راستش قهوه دادن ادامه داده می‌شود. در مقابل شخصی كه فنجان را از میزبان می‌گیرد جزء آداب و رسوم است كه فنجان را با دست راستش دریافت كند. اگر فنجان را با دست چپ دریافت كند نوعی بی احترامی به آداب و رسوم است. قهوه‌ای كه از دله در فنجان ریخته می‌شود مقدارش بسیار كم، غلیظ و تلخ است و باید در انتهای ریختن قهوه و قبل از دادن فنجان به میهمان باید یك مرتبه نوك دله را به لبه فنجان قهوه كوبیده تا صدای فنجان بلند شود و پس از آن قهوه را تعارف كند. میهمان نیز پس از دریافت و نوشیدن قهوه، قبل از پس دادن فنجان خالی، باید دستش را یك مرتبه تكان داده، این تكان دادن به معنای آن است كه دیگر كافی است و قهوه نمی‌نوشم. سپس میزبان سراغ نفر سمت راستی میهمان می‌رود و همین روند را تا انتها ادامه می‌دهد. مردم عرب برای این آداب و رسوم حساسیت به خرج می‌دهند و آن را قابل احترام می‌شمرند.
این قهوه دادن همواره به همراه قوانینش در اكثر مراسم‌های رسمی و غیر رسمی به خصوص در مراسم خواستگاری، مهمانی‌های رسمی من‌جمله عید فطر و در مراسم سوگواری اجرا می‌شود. دله‌های قهوه، فنجان‌های مخصوص و كوچكی دارند.
لباس محلی عربهای اهواز (دشداشه)
لباس محلی عرب شاوور كه دشداشه نام دارد یك پیراهن سفید بلند است كه در بیشتر شهرهای خوزستان پوشیده می‌شود از دیگر لباسهایی كه همراه با دشداشه پوشیده می‌شود بشت می‌باشد كه روی دشداشه آن را می‌پوشند همچنین چفیه نام پارچه‌ای است كه روی سر گذاشته و دور آن یك حلقه به نام عگال می‌گذارند كه چفیه را نگه دارد.
جمعیت
بنابر سرشماری مركز آمار ایران، جمعیت بخش شاوور شهرستان شوش در سال ۱۳۸۵ برابر با ۶۲۷۶۴ نفر بوده‌است .
