این مسجد تاریخی وقدیمی در منتهی الیه ضلع جنوب غربی شهر زنجان كه در ادوار نه چندان دور نقطه انتهای شهر محسوب می شد در محله قدیمی مرسوم به توپاغاجی قرار گرفته است.ساخت وسازه ابتدایی این مسجد در ابتداء با صورت محوطه ای چهار گوش وبا عملكرد تكیه بوده به عبارتی فضای مستطیل شكلی كه فاقد هرگونه تزئین شاخص معماری به سبك وسیاق تكایا كه سقف آن بر روی تیركهای چوبی استوار گشته است.
این تكیه به نام تكیه عباسیه معروف بوده وامروزه با ارتفاع تقریبی ۷۰ سانتی متر در ضلع شرقی شبستان مسجد صحن زنانه آن را تشكیل می دهد.
تاریخ ساخت این بخش از مسجد (صحن زنانه) بر بخشی از بدنه خارجی آن مشرف به صحن وشبستان اصلی بر روی بدنه آجری با كاشی سبز الصاق شده به تاریخ سال ۱۲۷۸ هجری قمری می باشد .
مسجد دمیریه از سطح معبر عمومی پایین تر می باشد وفاقد صحن ومیانسرا ودیگر اجزاء معماری رایج در ساخت مساجد وبناهای مذهبی بوده ومانند اغلب مساجد شهر زنجان به فراخور نیاز عامه مردم وذوق وسلیقه وامكانات معماران محلی ودر پی گسترش فضای تكایا در طول زمان بوجود آمده از این رو معمار محلی تنها به ساخت شبستانهای ستوندار ومردانه وزنانه ومحراب اكتفا نموده است.
شبستان اصلی مسجد دمیریه دارای هفت ستون آجری كه طاق وقوسهای هلالی آن به زیباترین شكلی به روش آجر چینی وتكنیك پتگین وآرایش شده واز این جهت در میان مساجد تاریخی شهر زنجان بی نظیر بی زنجان بی نظیر ومنحصر بفرد می باشد .این مسجد طبق تاریخی كه بر روی پیشانی محراب كه در صحن اصلی نقش شده ،احتمالا” زمان ساخت آن به سال ۱۳۰۸ هجری قمری باز میگردد و بدین ترتیب با ۱۱۲ سال قدمت در شمار مساجد دوره قاجار قرار گرفته است.
