این منطقه با وسعت ۲۲۰ هزار هكتار، در مجاورت روستای موته از توابع شهر میمه و میان دو استان اصفهان و استان مركزی قرار دارد. این منطقه در سال ۱۳۴۶ خورشیدی به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گردید و در سال ۱۳۶۹ به پناهگاه حیات وحش ارتقا یافت. این منطقه از كوهستان، دشت و تپه‌ماهورهای متعددی تشكیل شده و یكی از باارزش‌ترین مناطق حفاظت شده ایران محسوب می‌شود زیرا این منطقه از گیاهان منحصر به فرد پوشیده شده و زیستگاه آهو به شمار می‌رود. در این منطقه حدود ۴۷۸ گونه گیاهی شناسایی شده كه نزدیك به ۲۷۰ گونه از این مجموعه، از گونه‌های گیاهان دارویی مفید از جمله آویشن، كرفس كوهی، كاكوتی، كما، جاشیر، زرشك، گل اورانه، خاكشیر، تلخ بیان، تمشك، انجیر و ریواس می‌باشد.
پوشش جانوری این منطقه از ۲۵ گونه پستاندار، ۸۸ گونه پرنده و ۲۵ گونه خزنده از جمله كل و بز، قوچ و میش، گربه وحشی، گرگ، پلنگ، كفتار، روباه، شغال، آهو، فلامینگو، پلیكان، انواع غازها، مرغابی‌ها، حواصیل‌ها، كشیم‌ها، درنا، لك‌لك، كاكایی‌ها، پرستوهای دریایی، هوبره، بلدرچین، كبك، چلچله، داركوب، انواع گنجشك‌سانان، عقا‌ب‌ها، دال، بحری، بالابان، شاهین و دلیجه تشكیل شده است.
از دیگر ویژگی‌های جالب توجه در این منطقه وجود غارهای زیبا و متعدد همچون غار دمه، غار یكه چاه و غار سوخته صالح پیغمبر می‌باشد.
