از زمانی كه انسانهای اولیه از سنگ برای خود چهار دیواری ساختند برای روشنایی داخل كلبه پنجره ای از پوست حیوان – چوب – برگ درختان – یا سنگی كه سوراخ سوراخ شده بود تعبیه می كردند . بدین ترتیب ضمن جلوگیری از سرما و گرما روشنایی كلبه را نیز تامین كردند . این پنجره های ابتدایی كم كم به اشكال هندسی و هنری درامدكه نمونه هایی از آن را بر درها -پنجره ها – منابر – امامزاده ها – مساجد – ظروف فلزی و سفالی مشاهده می كنیم . این آثار را كه مشبك كاری نام دارد امروزه با فلز ( آلومینیوم – مس طلا – نقره ) چوب – استخوان حیوانات ( عاج – استخوان شتر ) چرم – سنگ – پلاستیك – یونولیت – فرمیكا – و……… و یا تركیبی از اینها میتوان یافت – در قدیم درها و پنجره ها را ضمن مشبك كاری با شیشه های رنگی تزیین میكردند – این روش بخصوص در عهد صفویه متداول و تا ۵۰ سال قبل نیز معمول بود – متاسفانه امروزه كمتر به این شكل عمل می شود و نمونه های آن را فقط در موزه ها می توان یافت .وبصورت مدرن آن برای ساخت تابلوهای نفیس – وسایل زینتی و تجملی – قابها – انواع لوستر ها – تابلوهای نفیس خوشنویسی از هنر مشبك بهره می گیرند .
این هنر نیز مثل هنر فرش دستخوش تحولات تكنیكی و ماشینی شده و گاها كارهای مشبك از طریق لیزر و بصورت رایانه ای انجام میگیرد كه هیچگاه ارزش و زیبایی یك كار هنری دستی را نخواهد داشت .
