شهر نگور مركز بخش دشتیاری در جنوب استان سیستان و بلوچستان و در ۶۴ كیلومتری شهرستان چابهار در منتهی الیه جنوب شرق كشور با وسعت ۱۹۵ هكتار و جمعیتی بالغ بر ۴۰۰۰ نفر واقع گردیده است.
این شهر تقریبا هم سطح دریا بوده و دارای آب و هوای مرطوب می‌باشد، شهرداری نگور در سال ۱۳۴۷ تاسیس و نزدیك به ۳۹ سال از عمر آن می‌گذرد. این شهر از شمال به بخش پلان، از جنوب به دریای عمان، از غرب به دهستان كمبل سلیمان از توابع بخش مركزی شهرستان چابهار و از سمت شرق به دهستان سند میرثوبان و كشور پاكستان محدود می‌گردد.
نـگـورمخفف < نه گور> است و زمانی كه مغولان به این منطقه حمله‌ور شده و به تاراج شهر پرداختند مردم به كوه‌های اطراف پناه برده و تعدادی از بزرگان منطقه نیز در همان محل دفن شده‌اند و به‌همین منظور منطقه را نگور (۹گور) نامیده‌اند.
یكی از آثار به‌جا مانده از آن زمان سنگ بزرگی بوده كه نوشته‌ای بدین مضمون بر روی آن حك شده است: < كلانتران ما شیخ گمشاد و شیخ قلندر موقع تاراج مغولان در اینجا پناه آورده و نماز عید را ادا نمودیم.> این كتیبه توسط بخشدار وقت كه سرپرستی شهرداری را نیز به عهده داشته و همچنین فردی به‌نام دكتر صفویان و مراد محمد شیخ‌زاده كه از معتمدین محلی مـی‌بـاشـد مـشـاهـده و توسط بازرسان ،ن زمان به احتمال قوی به تهران حمل و در موزه‌ای در تهران نگه‌داری می‌شود.
شـهـر مـرزی نـگـور مـركـز بخش محروم دشتیاری با سابقه تاسیس شهرداری در سال ۱۳۴۷ یكی از شهرهای قدیمی استان سیستان و بلوچستان می‌باشد و بر اساس آثار به‌جا مانده از سـنـگ نبشته‌های قبور قـدمـت تاریخی نگور به بـیـش از ۱۳۰۰ سـال بـر می‌گردد.
نام شهر نگور به‌دلیل فراوانی آب سفره‌های زیر زمینی با آب عجین شده است و تقریبا بیش از ۹۰ درصــد آب روسـتــاهـای بخش و بنادر صیادی از چــاه‌هـای نـگـور تـامـیـن می‌شود. به‌خاطر داشتن این پتانسیل و همچنین داشتن اراضی مستعد كشاورزی، آبزی پروری و معادن غنی شن و ماسه و از طرفی با قرار گرفتن در همسایگی كشور پاكستان و در مسیر سه بندر صیادی شرق كشور كه بیشترین صید ماهیان صنعتی (تن ماهیان) را به خود اختصاص داده، اهمیت خاصی به این شهر بخشیده است.
