اِقْبالیّه شهری است در بخش مركزی شهرستان قزوین استان قزوین ایران.
این شهر پیشتر به سلطان‌آباد بعدها به اسلام‌آباد معروف شد واكنون این شهر را با نام اقبالیه می‌شناسند. این شهر كه جمعیتی حدود ۷۰هزار نفر را دارا می‌باشد یكی از شهرهای قدیمی استان قزوین می‌باشد. بیشتر جمعیت این شهر راافراد غیر بومی تشكیل می‌دهد.
اقبالیه شهری كوچك است كه در ۳۶ و ۱۴ عرض شمالی و ۴۹ و ۵۵ طول شرقی واقع شده‌است و حدود ۴۷/۳ كیلومتر مربع وسعت دارد. اقبالیه دارای موقعیتی دشتی است و در دهستان اقبال غربی از بخش مركزی شهرستان قزوین و ۱۰ كیلومتری جنوب غربی شهر قزوین، بر سر راه اصلی این شهر به همدان و زنجان قرار دارد.
اهالی اقبالیه شیعی مذهب و زبان رایج آنان فارسی و تركی است. نا گفته نماند كه روستایی هم در بخش ساوجبلاغ به نام اقبالیه وجود دارد این روستا حدود ۵۰۰ نفر جمعیت دارد و مردم ان فارس و ترك و شاهسوند هستند. بیشه عمده مردم این روستا دامداری و به خصوص گاوداری است و روزانه صدها تن شیر در این روستا تولید و روانه بازار می شود .
پیشینه و اقتصاد
این شهر كه یكی از شهرهای ۱۲ گانه استان قزوین به‌شمار می‌رود پیش از این سلطان‌آباد خوانده می‌شد و بعد از انقلاب توسط مردم به اسلام آباد معروف شد كه در ۱۳۷۰ش به نام اقبالیه درآمد.
فعالیت اقتصادی ساكنان این شهر تا یك دهه پیش عمدتاً و به ترتیب اهمیت عبارت بود از كشاورزی، باغداری و دامداری. زمینهای كشاورزی این محل برابر ۲۰۷، ۱هكتار بود كه حدود ۶۱٪ آن (۷۳۶ هكتار) آبی و مابقی به صورت دیم بود. محصولات عمده كشاورزی عبارت بود از گندم (۳۸۴ هكتار)، جو (۱۹۲ هكتار)، چغندرقند (۲۴ هكتار)، نباتات علوفه‌ای (۴۸ هكتار)، حبوبات (۲۹ هكتار) و سیب‌زمینی (۲۴ هكتار). سیب و انگور از دیگر محصولات این منطقه بود. این منطقه در ۱۳۶۷ش دارای ۴۵۴ خانوار بهره‌بردار كشاورزی بود كه از یك رشته قنات و ۷ چاه عمیق به عمق متوسط ۱۰۰ متر استفاده می‌كردند. امروزه بخش قابل توجهی از اهالی اقبالیه در فعالیتهای صنعتی و خدماتی شركت دارند.
در این شهر تپه‌ای تاریخی وجود دارد كه سفالهای یافت شده در آن را به حدود سده ۸ تا ۱۰ق نسبت داده‌اند. . اقبالیه دارای ۴ پارك عمومی جمعاً به مساحت ۱۲ هزار م ۲ است. لازم بذكر است در این شهر كاروانسرای بود كه در سال ۱۳۵۵ بدون اینكه آثاری از خرابی در آن بوجود آید توسط بعضی از اهالی تخریب شد
