هنر موج بافی كه روزگاری جزو كالاهای اصلی هر خانواده ای در كرمانشاه بود، روز به روز در ورطه فراموشی قرار گرفته است. به گزارش خبرنگار مهر، موج بافی از جمله صدها هنر و صنایع دستی مردمان مناطق غربی ایران است كه از قدمتی دیرینه برخودار بوده و سالیان سال با مردم عشایر و روستایی و شهری استان كرمانشاه همراه و همسفر بوده است. هنر موج بافی، روزگاری نه چندان دور در كرمانشاه از رونق خوبی برخوردار بوده است ولی با ورود اجناس خارجی، به خصوص پارچه ها و الیاف چینی، این هنر زیبا و منحصر به فرد در ورطه فراموشی قرار گرفته است. مردم شهرهای غربی كشور، به خصوص استان كرمانشاه از موج استفاده های مختلفی می كردند. از موج عمدتا برای رختخواب پیچ، پتو، پشتی، رویه كرسی، سجاده و گاه برای چادرهای عشایر استفاده می‌كردند.
از سویی دیگر به دلیل كاهش تقاضا برای این هنر سنتی، بیشتر استادكاران حرفه موج بافی را رها كرده اند و به دنبال شغل و پیشه ای دیگر رفته اند و تنها عده ای معدود در استان كرمانشاه هنوز به انجام این هنر باستانی مشغول هستند. روزگاری نه چندان دور در كوچه پس كوچه های این شهر، صدای به هم خوردن ماسوره و بند كارگاههای موج بافی، گوش هر شنونده ای را نوازش می داد ولی اكنون دیگر نه نشانی از تار و پودهای موج ها در ذهن دوستداران باقی مانده است و نه دیگر كسی از این هنر زیبا در منزلش استفاده كاربردی می كند.
مادران ما كه به نوعی در خودكفایی مشهور بودند، روزها را در ریستن پشمهای چیده شده از گوسفندان برای بافتن موجی با طرح های “ایلامی” و یا “قصری” سپری می كردند.
