یخچال نیمور تنها یخچال موجود در محور خمین – دلیجان و محلات است كه در یك كیلومتری غرب این شهر نرسیده به میدان سنگ قرار گرفته و با وجود از دست دادن كاركرد اصلی اش، همچنان پابرجا مانده است. برای دیدن یخچال نیمور باید به شهرستانی به همین نام و یك كیلومتری میدان سنگ سری بزنید. نمای بیرونی یخچال كه به شكل گنبد مخروطی است، بر اثر بارش‌های جوی فرسایش پیدا كرده اما دیوارهای آن كه هر كدام بیش از یك متر ضخامت دارند، استحكام بنا را تضمین می كنند. اگر پا به داخل یخچال بگذارید، می بینید كه نمای داخلی گنبد با آجر كار شده و شكل هندسی زیبایی را به وجود آورده‌است. ارتفاع یخچال از محل مخزن تا انتهای مخروط تقریبا ۱۰ متر است و مخزن آن با خاك پر شده‌است. به طور كلی، در قدیم یخچال ها در مسیر آبهای جاری یا نزدیكی رودخانه ها به صورت مخروطی یا دایره ای شكل در مساحتی بین ۵۰ تا ۲۰۰ مترمربع و به عمق ۳۰ متر در زمین كنده می شوند و روی آنها با پی آجر، سنگ و آهك بنای مخروطی شكلی می ساختند كه حدود ۱۰ تا ۳۰ متر ساخته ارتفاع داشت و به نوعی شبیه یك عایق در برابر نور خورشید و گرما عمل می كرد. به این ترتیب یخ های یخچال عمیق و محكم می شدند و دوام بیشتری پیدا می كردند. نمای بیرونی یخچال نیم ور به صورت گنبد مخروطی شكل ساخته شده اما بر اثر فرسایش آبی و بادی رگه های زیادی روی آن افتاده است. با تمام اینها، یخچال نیمور هنوز سرپاست و شاید یكی از دلایل سالم ماندن این اثر تاریخی آن است كه مردم محلات همیشه به آن به چشم یك بنای ارزشمند تاریخی نگاه كرده اند و بعد از ثبت آن در اسفندماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی ایران این مراقبت ها شكل رسمی تری هم به خود گرفت.