حجاری از جمله هنرهای بسیار قدیمی كشورمان میباشد كه در اكثر مناطق ایران رواج داشته ولی در سالیان اخیر بواسطه حضور دستگاه های صنعتی، شیوه سنتی آن كم رونق شده است. اما خوشبختانه در شهر تبریزحجاری سنتی، رونقی دوباره یافته و شاهد خلق آثار بسیار زیبا و چشمگیری توسط هنرمندان این رشته دشوار هنری هستیم.
سابقه این هنر نیز در فارس قدمتی دیرینه دارد. كنده كاری بر روی سنگ و حجاریها و مجسمه های عظیم بسیار زیبا و قدرتمند در تخت جمشید و پاسارگاد و نقش رستم باقیمانده از دو هزار و پانصد سال پیش و همچنین آثار دوره اشكانیان و ساسانیان بیانگر عظمت و اهمیت این حرفه در شیراز و فارس است كه با ورود اسلام به ایران و منع مجسمه سازی و پیكرتراشی به گونهای دیگر یعنی در قالب كنده كاری نقوش اسلامی منجمله نقوش اسلیمی، گل، پرنده و حیوان د رنما، بدنه و سرستون مساجد و بقاع متبرّكه و همچنین كاخها و عمارتهای مجلّل خودنمائی میكند و در این میان حجّاری خطوط، بخصوص خطوط اسلامی مانند كوفی و نسخ و ثلث شامل آیات قرآنی و ادعیه و همچنین جملات عبرت آموز و اشعار بزرگان علم و ادب با خطوط ایرانی بخصوص نستعلیق همراه با نقوشی از پرنده و انسان و گل و درخت و حیوان اهمیت بسیار زیادی پیدا میكند. كه نمونه بارز آن را در قبرستان قدیمی شیراز (دارالسلام) میتوان یافت. گنجینه ای عظیم و تاریخی با قدمت بیش از هزار سال كه بخش اندكی از آن در قالب «موزه سنگ» واقع در تكیه هفت تنان شیراز به چشم میخورد. امّا متأسفانه بخش مهمّ دیگری از آن دستخوش ویرانی و تاراج گردیده و هم اكنون اندكی از آنها باقی است.
شیوه كار:
سنگ مناسب پس از انتخاب در اندازه مورد نیاز برش داده شده و پس از آن طرح اولیه بر روی آن پیاده می شود و سپس با قلم تخت فضای مثبت (طرح) دورگیری و فضای منفی تراش داده شده و خالی می گردد. سپس خود كار (طرح) شكل دهی و پرداخت می شود.
