۱– پوشاك مردان: مردان كرد استان ایلام، لباس محلی خاصی دارند، كه معمولاً در هنگام رقص‌های محلی و گاه به‌طور عادی از آن استفاده می‌كنند. اغلب، قمه‌ای در پَر شال لباس مذكور بسته شده است. چماق مخصوصی نیز، كه سر آن همانند گرز است به همراه دارند. از شال و شانه و دامن لباس منگوله‌هایی آویخته شده است. كفش‌های آنان نوعی چارُق است كه از قدیم مرسوم بوده ولی امروز ساخت آن مقرون به صرفه نیست و اغلب از گیوه و كفش مخصوصاً كفش‌های لاستیكی و گالش استفاده می‌كنند. شالی هم به سر می‌بندند كه بی‌شباهت به عمامه نیست.
۲– پوشاك زنان: زنان كرد دامنی گشاد و پُرچین به نام تون‌بون می‌پوشند كه با نوارهای سیاه و سفید، حاشیه‌دوزی می‌شود. بلندی تون‌بون از قوزك پا تجاوز می‌كند و حدود ۱۵ متر پارچه برای دوختن آن لازم است و در تهیۀ آن بیشتر از پارچه‌هایی با رنگ‌های شاد و گل‌های شلوغ استفاده می‌كنند. روی تون‌بون، پیراهن بلندی به اسم جوما می‌پوشند كه چندان گشاد نیست اما از دو طرف پهلو چاك دارد و حدود ۴ متر پارچه می‌برد. جلیقه‌ای نیز كه روی آن از مخمل و آسترش از پارچه است و در حاشیه‌اش یك ردیف نوار طلایی به‌صورت هفت و هشت دوخته شده و بیشتر به رنگ آلبالویی است كه در زمستان روی جوما می‌پوشند. كلاو نیز از مخمل آسترداری با حاشیۀ مزین به نوار طلایی دوخته شد و وسط آن به شكل دایره بریده شده است و از پشت گوش‌ها به وسیلۀ دو قیطان یا دو بند در زیر چانه گره می‌خورد. زنان هنگام رفتن به دید و بازدید، چادر به سر می‌كنند.
* پوشاك لرهای ایلام
۱– پوشاك مردان: پیراهن مردان برشی ساده دارد. آستین آن بلند است و مچ دارد. چاك جلوی پیراهن تا حدود زیر سینه و گاه تا پایین باز است و با دكمه بسته می‌شود. شلوار آنان در ناحیۀ ران و باسن گشاد، در ناحیۀ دَم پا تنگ و حاشیۀ آن پُر دوخت است.
ستره؛ روپوش بلند مردان لر و دارای طرحی ساده است. بلندی آن تا وسط ساق پا می‌رسد. جلوی آن باز است و در دو پهلو جیب دارد. بدون یقۀ برگردان و دكمه است و به وسیلۀ شال كمر، دامن‌های آن بر روی هم نگه داشته می‌شوند.
مردان لر ایلام همانند كردان، شال كمری گلدار و كم‌عرض اما طویل روی ستره به دور كمر می‌پیچند. آنان كلاهی از نمد بر سر می‌گذارند كه هرچه بلندی آن بیشتر باشد، هیبت آن بیشتر می‌شود. به این كلاه كیرك می‌گویند. این كلاه شبیه كلاه داریوش هخامنشی در نقوش تخت جمشید است. رنگ آن اغلب مشكی یا قهوه‌ای است. گاه دور آن را با دستمالی می‌بندند. كفش آنان همانند گیوه بافت محل یا كرمانشاه است.
۲- پوشاك زنان: زنان لر عموماً دور سر خود را با پارچه‌هایی معروف به لچك یا گُلوَنی می‌بندند. این لچك‌ها اغلب سیاه و سفید است و طوری بر سر بسته می‌شود كه در پشت دارای آویزه‌های بلند باشد. پیراهن زنان اغلب چین‌دار و بلند است و یقه‌ای گرد دارد كه با دكمه بسته می‌شود. جلوی پیراهن از زیر گلو تا حدود سینه چاك دارد. از ناحیۀ كمر، چین می‌خورد و گشاد می‌شود و بلندی آن تا زیر زانو می‌رسد. آن‌ها از پیراهن دیگری كه به زیر پیراهن معروف است نیز استفاده می‌كنند كه دارای برش ساده و آستین كوتاه است.
بانوان لر جلیقه‌ای جلو باز و بندون دكمه می‌پوشند كه حاشیه و لبه‌های یقۀ آن، با نوارهای رنگی تزیین شده است. بانوان از دو نوع كت نیز استفاده می‌كنند یكی كت ساده‌ای كه نیم‌تنه را می‌پوشاند و در جلو با دكمه بسته می‌شود. دیگر كتی مخملی كه در محل به آن كُلنجه می‌گویند و یقه باز است. لبۀ یقه و لبۀ آستین آن را با نوارهای رنگی تزیین می‌كنند.
كفش بانوان اغلب از كفش‌های دست‌دوز محلی یا از محصولات كرمانشاه و بروجرد است ولی به مرور زمان گالش‌های لاستیكی جای آن‌ها را گرفته‌اند.
در موزه مردم‌شناسی شهر ایلام (قلعه والی)، نوع پوشش و نحوه زندگی و معیشت و آداب و رسوم مردم این استان به نمایش گذاشته شده است.
