نقش برجسته آنوبانی‌نی یكی از آثار بسیار ارزشمند استان كرمانشاه و حتی كشور است كه در ۱۲۰ كیلومتری كرمانشاه و در نزدیكی سرپل ذهاب قرار دارد.
این نقش برجسته در ۴۵۰۰ سال پیش بر روی صخره‌ای به نام میان‌كل در كوه بادیر حجاری شده و در آن آنوبانی‌نی (الهه نشاط و عشق) به همراه پادشاه لولوبیان (یكی از چهار قوم زاگرس‌نشین در هزاره سوم پیش از میلاد و قبل از مهاجرت آریایی‌ها) و ۹ نفر اسیر جنگی را نشان می‌دهد.
در این نقش برجسته شاه در برابر آنوبانی‌نی كه او را در مقابل دشمنان به پیروزی رسانده قرار دارد و پای خود را بر روی بدن دشمن مغلوب نهاده است. آنوبانی‌نی (كه در زبان آشوری با نام ایشتار و در فرهنگ سومری با نام اینانا یاد می‌شود)، حلقه‌ای در دست دارد و در دست دیگر دارای طناب یا زنجیری است كه به بینی دو اسیر كه در پشت سر او هستند، متصل است. ۹ اسیر جنگی كه همگی برهنه می‌باشند نیز در پایین پای شاه و الهه ترسیم شده‌اند.
در زیر این تصویر یك سنگ نبشته به خط اَكدی وجود دارد كه مضمون آن چنین می‌باشد:
«آنوبانی‌نی پادشاه توانا، پادشاه لولوبی نقش خود و نقش الهه ایشتار را در كوه بادیر رسم كرده است. آن كس كه این نقوش و این لوح را محو كند، به نفرین و لعنت آنو، آنوتروم، بل، بلیت، رامان، ایشتار، سین و شمش گرفتار و با دو نسل او بر باد رواد».
البته در ترجمه این متن اشكالاتی وجود دارد زیرا واژه «آنو» یك اصطلاح مؤنث است و تاكنون به شكل «آنا» در زبان‌های ایرانی محفوظ مانده است. به این ترتیب آنوبانی‌نی همان الهه ایشتار است و نام پادشاه لولوبیان نیست.
در سال ۱۸۴۰ میلادی، پاسكال كوست (نقاش، معمار و خاورشناس فرانسوی)، یك طراحی از نقش برجسته آنوبانی‌نی رسم كرد.
این نقش برجسته در حال حاضر در محوطه یك مدرسه دخترانه در شهر سرپل ذهاب در ارتفاع ۱۶ متری قرار دارد. متأسفانه فرسایش‌های طبیعی و غیرطبیعی در طول تاریخ، این نقوش را به شدت تخریب نموده است به طوری كه مشاهده آن‌ها به سختی صورت می‌گیرد.
