تخت شیرین ، بازمانده و نشانه‌ای از افسانه‌های كهن دیدار شیرین و فرهاد است.
منطقه‌ی كرمانشاه، محوطه‌ی تاریخی تخت شیرین در ۶ كیلومتری جنوب شرقی بیستون و ۵.۱ كیلومتری سه راهی سرماج به پل شاهی در شهرستان هرسین از توابع استان كرمانشاه واقع شده است.
وجه تسمیه این محل برگرفته از تخته‌ی سنگ بزرگی است كه در این محوطه قرار دارد.
این بلوك سنگی به ابعاد ۳ در۱۰.۳ متر و ضخامت متوسط ۴۰ در۵۰ سانتی‌متر است، محوطه مذكور در سال ۱۳۱۱ به شماره ثبت ۲۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
این محوطه به طول تقریبی ۲ كیلومتر و عرض یك كیلو متر از چندین تپه‌ی بزرگ و كوچك تشكیل شده است.
در سطح این محوطه بقایایی از آثار معماری دوره‌ی ساسانی و سده‌های نخستین اسلامی قابل رویت است كه شامل بلوك‌های سنگی تراشیده و دیوارهای ساخته شده از لاشه‌ی سنگ و ملات گچ است.
از آنجایی كه كاوش‌های باستان شناختی در این محوطه انجام نشده است از این‌رو نمی‌توان در خصوص كاركرد و زمان دقیق ساخت این سازه‌ها اظهار نظر قطعی كرد.
بسیاری از مورخین و جغرافیانویسان ایرانی و عرب سده‌ی سوم هجری به بعد چون ابن‌فقیه، ابن‌رسته‌ی ابودلف، اصطخری و یاقوت حموی در نوشته‌های خود از این محوطه به نام شهر(ابو ایوب) یاد كرده‌اند.
به اعتقاد برخی، ابو ایوب كنیه یكی از مردان قبیله (بنی جرهم) بوده كه دستور ساخت این شهر را داده است.
مورخان مذكور اظهار می‌كنند(كردان حسنویه) كه یكی از حكومت‌های محلی قدرتمند سده‌ی چهارم هجری در غرب ایران بوده، بخش‌هایی از بناهای این شهر را تخریب كرده و با آن دژ بزرگ و مستحكم سرماج را ساخته‌اند كه مقر بدر بن حسنویه بوده است.
بقایای این دژ اكنون در زیر بافت روستای سرماج قابل رویت است كه در فاصله‌ی ۵ كیلومتری محور تخت شیرین قرار دارد.
براساس این گزارش، تخت شیرین كه پتانسیل قوی و بالقوه‌ی گردشگری استان كرمانشاه است می‌تواند با درایت و برنامه‌ریزی مناسب مسوولان به منطقه‌ای ویژه برای جذب توریسم داخلی و خارجی تبدیل شود و از بالقوه به فعلیت درآید.
