این سنگ از نوع سنگ‌های استودان و استخوان‌دان است كه در دوره پیش از اسلام طبق فرهنگ آریایی‌ها مردگان را در آن دفن می‌كردند.
از آنجا كه آنان معتقد بودند اگر اجساد را بعد از مردن بلافاصله در خاك دفن می‌كردند باعث آلوده شدن زمین و سفره‌های آب زیرزمینی می‌شود و گیاهانی كه در زمین‌های محل دفن مردگان می‌رویند مورد استفاده حیوانات اهلی از جمله گاو و گوسفند می‌شوند و انسان هم به دلیل استفاده از شیر و گوشت آن حیوانات دچار امراض می‌شوند به این دلیل هنگام مردن اجساد را در این سنگ كه در ارتفاع بلند بود دفن می‌كردند.
پس از تجزیه اجساد استخوان‌های مردگان را در محلی نزدیك به خانه‌ها دفن می‌كردند. در گذشته این گوردخمه دربی سنگی داشته است كه به مرور زمان تخریب شده و سنگ مذكور ظرفیت همزمان سه جسد را داشته است.
