این قلعه از مكان‌های تاریخی است كه قدمت لایه‌های زیرین آن به دوره اشكانی و ساسانی می‌رسد به ویژه سازه غربی صخره آن مرتبط با دوره اشكانی است.
بافت معماری جدید آن به دوره‌های زندیه و قاجاریه می‌رسد. حیاط شرقی آن مربوط به دوره زندیه و قاجاریه و حیاط غربی آن به دوره اول پهلوی برمی‌گردد.
بدان جهت كه این قلعه از راهروهایی زیرزمینی در دو قسمت شرقی و غربی برخوردار بود لذا به مثابه دژی محكم و استوار بود كه در دنیای گذشته تصرف آن كاری سخت و دشوار بوده است.
مردم منطقه معتقدند كه واژه دیشموك برگرفته از دژ (دش) محكم می‌باشد. اینكه چه كسانی در طول قدمت این قلعه در منطقه حكومت می‌كردند باید گفت غبار گرفتگی پهنه تحقیق و پژوهش پاسخ دادن به این پرسش را ناكام گذاشته است.
تنها می‌توان گفت كه در دوره معاصر به ویژه از عصر قاجاریه تا انقلاب ۵۷ این قلعه سكونت گاه كلانترنشینان بهمئی سردسیری از طایفه خلیل‌خان به ویژه تیره جعفرخانی آن بوده است.
