گرگور بافی یكی از صنایع دستی رایج استان هرمزگان می باشد كه صنعتگران این رشته با حوصله و دقت فراوان سیم های مفتولی را بصورت دسته دسته به هم می بافند تا وسیله ای برای صید و صیادی مهیا گردد. گرگور از محدود صنایعی است كه كاربرد فراوان در صیادی دارد و امروز با توجه به اهمیت ساخت آن كارگاههای متعددی در گوشه و كنار استان ایجاد گردیده كه صنعتگران بسیاری را تحت پوشش خود قرار داده است.
گرگور كه در گویش هرمزگانی «كلگر» گفته می شود، نوعی قفس گنبد شكل بزرگ جهت صید آبزیان دریایی میباشد كه درب آن مثا قیفی یك طرفه به گونهای عمل می كند كه ماهیها پس از ورد به درون قفس، قادر به خروج نخواهند بود و بدین ترتیب به دام می افتند. صیادان به منظور كشاندن ماهیها به داخل این وسیله صید، از انواع طعمه، منجمله امعاء و احشاء ماهیها و آبزیانی كه قبلاً صید نموده اند، استفاده می نمایند.
در ادوار گذشته ساحل نشینان این منطقه، گرگور یا «كلگر» را از تركه های خرما و چوب درخت «گز» میساختند. پس از ورود مفتولهای نازك فلزی به بازار، استفاده از چوب و تركه های خرما در ساخت این محصول، رفته رفته منسوخ شد و صنعتگران مفتولهای یادشده را جایگزین مواداولیه پیشین نمودند.
نحوه بافت به این ترتیب است كه ابتدا با رد نمودن مفتولها از زیر و روی هم و با حفظ فواصلی معین، فرم گنبدی شكل اولیه ساخته میشود. سپس بخش زیرین بطور مجزا بافته شده به بخش گنبدیشكل متصل می گردد. بخش زیرین كه به شكل یك دایره بافته میشود. متحرك میباشد به گونهای كه صیادان قادر خواهند بود پس از بالاكشیدن گرگور از زیر آب، جهت خارج نمودن ماهیهای صید شده آن را باز نمایند.
عمده مراحل ساخت این محصول توسط دست انجام میشود و تنها ابزاری كه در طول مراحل ساخت زیاد مورد استفاده قرار میگیرد، نوعی سیمچین می باشد. مراكز تولید این محصول عمدتاً در نواحی ساحلی استان قرار دارند كه از آن جمله اند: جزایر قشم، هرمز، لارك، روستاهای ساحلی شهرستان جاسك و بخش سیریك روستای كوهستك از توابع شهرستان میناب.
