منطقه حفاظت شده البرز مركزی با مساحت ۴۱۰۷۹۰ هكتار، در محدوده سه استان مازندران، تهران و البرز واقع شده است. این منطقه به دلیل موقعیت طبیعی خاص خود و نزدیكی به مراكز حكومتی، همواره مورد توجه حاكمان وقت بوده و از سال ۱۳۴۶ خورشیدی بر اساس مصوبه شورای عالی شكاربانی و نظارت بر صید، به عنوان «منطقه حفاظت شده» معرفی شد. در حال حاضر قسمت جنوبی این منطقه یك در حدود یك سوم از كل مساحت آن را شامل می‌شود، تحت مدیریت اداره كل حفاظت محیط زیست استان تهران قرار دارد. قسمت جنوبی منطقه حفاظت شده البرز مركزی بیشتر به صورت كوهستانی با كوه‌های سر به فلك كشیده و دره‌های فراوان و سرسبز، چشم‌اندازهای زیبا، رودخانه خروشان كرج و آبشارها و چشمه‌های متعدد می‌باشد.
تنوع اقلیمی و شرایط خاص اكولوژیكی و توپوگرافی منطقه البرز جنوبی، شرایط زیست‌محیطی مساعدی را برای حیات انواع جانداران فراهم آورده است. در این منطقه حدود ۴۸ گونه پستاندار، ۱۵۶ گونه پرنده، ۲۶ گونه خزنده، ۷ گونه دوزیست و ۱۷ گونه ماهی شناسایی شده است. از جانوران این منطقه می‌توان از خرس قهوه‌ای، كل و بز، قوچ و میش، پلنگ، گربه وحشی، گرگ، گراز، تشی، سمور سنگی، عقاب طلایی، كبك، كبك دری، تیهو، شاهین، دلیجه، افعی قفقازی، افعی البرزی و مار جعفری نام برد.
حدود ۱۱۰۰ گونه گیاهی در این منطقه شناسایی شده است كه بیشتر آن را گندمیان، بوته‌زارها، گراس‌ها، درختچه‌ها و درختان تشكیل می‌دهند. گونه‌های شاخص گیاهی این منطقه عبارتند از ارس، گون، درمنه، گل گندم البرز مركزی، كاسنی، توسكا، زبان گنجشك، آویشن و گلپر.
