شهر بار در استان خراسان رضوی و در دره‌های رشته‌كوه بینالود، با فاصله ۵۵ كیلومتری شمال غرب نیشابور قرار گرفته است. رودخانه بار نیز در كنار این روستا واقع شده است.
شهر بار دارای آبشاری زیباست كه در دل كوه و میان باغهای گردو قرار گرفته است كه به‌عنوان جاذبه‌های بار می‌توان نام برد. از میوه‌های اصلی و وافر آن می‌توان به سیب، هلو، گردو، گلابی، زردآلو و آلو اشاره كرد. آواز محلی آن‌ها به زبان كردی بوده و همچنین رقص محلی كردی دارند. مردم بار به چهار طایفه تقسیم می‌شوند: قاضی،عرب، غضنفری،عام و به سه دسته سید حسینی، سید رضوی و عام(باری) تقسیم می‌شوند. زنان در بار با رنگ شالهایشان شناخته می‌شوند، بدینصورت كه كسانیكه شال سبز سر می‌كنند سید و شال سفید، آبی، و قهوه‌ای نشانه عام بودن آنهاست. بار دارای ۴ امامزاده می‌باشد.
شهر بار از توابع بخش مركزی شهرستان نیشابور، با مختصات جغرافیایی ۵۸ درجه و ۴۳ دقیقه طول شرقی و ۳۶ درجه و ۳۰ دقیقه عرض شمالی، در ۲۷ كیلومتری شمال غربی شهر نیشابور و ۸۰ كیلومتری شهر مشهد قرار گرفته است. شهر بار از سطح دریا ۱۶۷۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن، معتدل و كوهستانی با زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل است. آرامگاه‌های چندین امامزاده در داخل و اطراف شهر بار از قدمت چند صد ساله آن حكایت دارد. مردم شهر بار به زبان فارسی با لهجه نیشابوری سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۷۵، شهر بار ۴۱۱۷ نفر جمعیت داشته است كه در سا ل ۱۳۸۵، به ۷۰۰۰ نفر افزایش یافته است. درآمد مردم شهر بار از فعالیت‌های زراعی، باغداری و دامداری تأمین می‌شود. گروهی نیز، در امور خدماتی و صنایع دستی اشتغال دارند. زمین‌های زراعی به شیوه آبی و دیم كشت می‌شوند. مهم‌ترین محصولات زراعی و باغی شهر شامل گندم، جو و میوه‌های آلوسیاه، آلوزرد، گیلاس، هلو، گلابی، شلیل، آلبالو، و سیب است. سیب شهر بار شهرت فراوانی دارد و به خارج از ایران صادر می‌شود. مراتع غنی و سرسبز پیرامون شهر موجبات رونق دامداری و تولید گوشت و فراورده‌های لبنی را فراهم آورده است. پرورش زنبور عسل نیز، دراین شهر رواج دارد. مردم شهر بار به ویژه زنان، ضمن همكاری در فعالیت‌های زراعی و دامداری به تولید صنایع دستی قالی و فرت می‌پردازند. شهر بار در دامنه كوه استقرار یافته و پیرامون آن را ارتفاعات فراگرفته‌اند. این شهر، بافت مسكونی متراكم و فشرده‌ای دارد و از دو بافت سنتی و مدرن تشكیل شده است. معابر و كوچه‌های شهر، در قسمت قدیمی عموماً كم عرض و پیچ در پیچ، و در محله‌های جدید پهن با امكان تردد وسائط نقلیه موتوری است. شرایط اقلیمی و نوع فعالیت و معیشت خانوارها، از عوامل مؤثر در شكل‌گیری خانه‌های این شهر می‌باشند. از فضاهای مشترك خانه‌های شهر می‌توان به اتا ق‌های خواب و استراحت، آشپزخانه، سرویس بهداشتی، انبار علوفه اشاره كرد. سقف اغلب خانه‌ها مسطح است و با كاهگل یا قیرگونی، اندود شده‌اند. مصالح به كار رفته در ساخت بناهای قدیمی، سنگ، خشت، آجر، گل و چوب است. در ساخت خانه‌های جدید از مصالحی مانند سیمان، گچ، آجر و تیرآهن استفاده شده است.
جاذبه‌های گردشگری : باغهای فراوان میوه گرداگرد شهر را فراگرفته‌اند. تنوع رنگ‌های طبیعی در باغ‌ها، در فصول مختلف سال، تابلوهای طبیعی رنگارنگ و رویایی پدید می‌آورند. ارتفاعات اطراف شهر با پوششی از انواع گیاهان مرتعی و دارویی در تمام طول سال، كوهنوردان بسیاری را به سوی خود جلب می‌كنند. آبشار زیبای بار در ارتفاعات شمال شهر قرار دارد. طبیعت سرسبز و پرطراوت حواشی آبشار همراه با موسیقی ریزش آب، فضای دلپذیری پدید آورده و در فصول مساعد سال، گردشگران بسیاری را به سوی خود فرامی‌خواند. شهر بار، در مسیر حركت ایل توپكانلو واقع شده است. ایل توپكانلو در اوایل فروردین ماه در ییلاقات منطقه سرولایت نیشابور مستقر می‌شود، در تیر ماه به «میان بند» نقل مكان می‌كند و در مهر ماه به سمت قشلاق (منطقه سرخس و كاشمر) رهسپار می‌شود. منظره استقرار چادرهای عشایر، زنان و مردان در حال كار و كوچ بهاره و پاییزه، از جلوه‌های زندگی عشایری است كه جاذبه گردشگری منحصربه‌فرد این شهر نیز محسوب می‌شود. آرامگاه امامزاده آبكوزه در ۵ كیلومتری شهر قرار دارد. مردم این شهر برای انجام مراسم مذهبی و نیایش و دعا به این امامزاده مراجعه می‌كنند. آرامگاه امامزاده بنام در داخل شهر و مقبره امامزاده باغ چاه نیز در میان باغهای شهر قرار دارند. مردم شهر بار در اعیا د ملی و مذهبی به جشن و سرور و در ایام محرم و شهادت ائمه به عزاداری می‌پردازند. از مراسم ویژه این شهر می‌توان به مراسم شبیه‌خوانی در ماه محرم و مراسم دعای باران در هنگام خشكسالی اشاره كرد. بهره‌گیری از انواع آوازها و آهنگ‌های محلی و موسیقی مقامی و ترانه‌های دشتی، با همراهی سازهای محلی سرنا، دهل و قوشمه در مراسم و جشن‌های مردم شهر متداول است. دوبیتی خوانی نیز، در شهر رواج دارد. از رقص‌های محلی این شهر می‌توان به رقص اسب چوبی، چوب بازی و رقص محلی اشاره كرد. یك قل دو قل، تیله بازی، جوز بازی (بازی با گردو)، خر بلقیس، كبدبدی و كشتی باچوخه، از بازی‌ها و ورزش‌های محلی شهر بار به شمار می‌روند. بیشتر مردم شهر بار از لباس محلی استفاده می‌كنند. پوشاك معمول مردان شهر، شامل عرقچین، شال سبز و جلیقه است. لباس محلی زنان نیز مشتمل بر شلوار مشكی (معمولاً كج‌راه)، دامن چین‌دار (شلیته) از جنس كرباس با تزیینات زیبا در حاشیه و الخاق (نوعی كت از جنس مخمل زری دوزی) می‌باشد. سربند زنان به رنگ مشكی با حاشیه‌ای قرمز و از جنس ساتن است كه به آن كلاغی می‌گویند. زنان شهر از روسری سبز رنگی كه به صورت بال بالی می‌بندند نیز استفاده می‌كنند. از صنایع دستی شهر بار می‌توان به قالی و قالیچه با طرح و نقش زیبا و خوش رنگ اشاره كرد. معروف‌ترین سوغات شهر بار، روغن حیوانی، نان محلی و خشكبار است. غذاهای محلی و خوش‌طعم شهر بار عبارتند از: انواع اشكنه، كشته جوش، زیرك جوش، بلغور شیر، حلوا، حلیم، حلوا برنج، فطیر مسكه، انواع نان تفدون (تافتون) و كشك اشاره كرد. دسترسی: شهر بار از طریق شهر نیشابور با جاده‌ای آسفالت قابل دسترسی است.
