خورجین نوعی كیسه‌است كه بر پشت حیوانات باری به منظور قرار دادن بار در آن گذاشته می‌شود. خورجین‌ها معمولاً از دو جوال تشكیل شده‌اند كه كه نیمی از دهانه هر دو را به هم می‌دوزند. خورجین در حمل و نگهداری اشیاء نفیس و قیمتی به ویژه در مواقع كوچ مورد استفاده عشایر قرار می‌گیرد و تقریباً حكم صندوقچه را دارد. خورجین‌ها جزو جهیزیه دختر عشایری هم به‌شمار می‌آیند.
خورجین بافی بافته ای است كه در اكثر مناطق روستایی و جوامع عشایری با نقوش هندسی تولید می شود. مواد اولیه آن از پشم های رنگی, نخ پنبه ای و گاه موی بز می باشد كه موارد مصرفی نظیر حمل ونقل پشت دوچرخه و موتور و یا چهارپایان را دارد. عرض این دستبافته بین ۳۰ تا ۹۰ بوده و بصورت قواره ای بافته می شود. خورجین هایی كه در استان اردبیل بافته می شوند از كیفیت و زیبایی بیشتری برخوردار هستند و عمدتا در مناطق روستایی و عشایری استان اردبیل تولید و عرضه می گردد.
