در چند كیلومتری شمال شهرستان خواف، در سمت راست جاده، آنجا كه جنگلهای طاق فضای جنگل گونه ای به كویر داده است مزار، مسجد و حوض انباری در كنار هم قرار دارند كه به مزار كبودان مشهور است.
در این محل كه در حال حاضر جز این سه اثر دیواری بر پا نیست در سابق قصبه آبادی وجود داشته است كه حافظ ابرو آن را به همین نام كبودان از قراء مشهور ولایت خواف به شمار آورده است. مزار ظاهراً متعلق به سلطان محمود كبودانی از عرفای ولایت خواف است. بنا یكپارچه و ساخته شده از آجر است. گنبدی بلند بر روی قبر بنا شده و چهار صفه با ضربه آجری فضای زیر گنبد را شكل داده است. طول قبر نزدیك به شش متر ا ست.
ایوان ورودی مقبره به ارتفاع ده متر و عرض جبهه ورودی نیز به همین اندازه می باشد. بعلاوه بیوتات متعددی در پیرامون مقبره وجود دارد كه حاكی از آن است كه در زمانهای پیش زائران و مسافران می توانسته اند در همین حجره ها اقامت كنند.
در جبهه شرقی مقبره و چسبیده به بنای مقبره آثار ساختمان فرو ریخته ای هنوز وجود دارد كه نشان می دهد در این مكان مسجدی بسیار زیبا وجود داشته كه با راهروی باریك و ته پوش به داخل مقبره راه داشته است. نگارهای فوق العاده زیبایی از گچ و نوعی رنگ اخرایی قرمز تمامی محراب و طاق نماهای اطراف مسجد را زینت داده است. دو گلواره بسیار ظریف و رنگی به شكل گل هشت پر در بدنه ضلع شمالی مسجد دیده می شود كه نامهای علی و محمد به صورت تزئینی در مركز دایره این گلبرگها نوشته شده است. این گلها همانند گنجی در ویرانه مسجد و گلی در ناباوری كویر هنوز به رنگ و جلوه گلهای تازه دمیده نظر را بخود جلب می كنند. سقف مسجد فرو ریخته اما چهار زاویه آن سالم و گچ كاریهای آن هنوز پابرجاست. علت اینكه مقبره هنوز پا بر جاست و مسجد از هم پاشیده است این است كه دیوارهای اصلی مسجد از گل ساخته شده و فقط حواشی و نماها قائم به ستونهایی ازآجر است.
در كنار مقبره و مسجد و با فاصله كمی در جنوب مقبره، انباری قدیمی به چشم می خورد كه تبعیت آن از نوع معماری سرطاقها گواه وحدت معمار و همزمانی ساخت آن با بقیه بناهای تاریخی این مكان است. ساختمان مسجد و مزار سلطان محمود كبودانی به اعتبار زیبایی و ظرافت و ویژگیهایی كه در معماری آن بوده است و حداقل به اعتبار این كه این دو بنا یادگار دیاری بر باد رفته است، باید بیشتر از اینها مراقبت می شد. در حال حاضر قسمتهایی از مسجد مرمت شده است.
