غار فارسیان یا پل سنگی خضری دشت بیاض در منطقه ای بین شهرهای گناباد در خراسان رضوی و قاین در خراسان جنوبی قرار دارد كه مردم محل، آن را «غار پارس» می نامند. درمیان مردم منطقه از غار فارس به نامهای غار فارسان، غار پارسان، غار سفید و غار فارس دشت بیاض یاد می شود كه این نام برگرفته از شهر فارس است كه از شهرهای دوره ساسانی و صدر اسلام بوده است. غار فارس علاوه بر اینكه از دیدگاه باستان شناسی حائز اهمیت است از نظر طاق زیبایی كه دارد در خور توجه است و تنها اثر باقی مانده از غار بزرگ می باشد. این غار حداقل بیست هزار سال پیش بر اثر یك زلزله مهیب فروریخته است. در این پل سنگی كه بر دامنه جنوبی یك كوه بزرگ با سه دهنه دیده می شود، سفالهای مربوط به صدر اسلام و پیش از تاریخ وجود دارد كه این بیانگر توجه انسان ازدوره میان سنگی به غار بعنوان سكونتگاه امن می باشد. در این محل سه دهنه غار وجود دارد یكی از این غارها كه بزرگ ترین آن ها نیز بوده در گذشته های بسیار دور فرو ریخته و از آن تنها یك هلال پل مانند در پیشانی غار باقی مانده كه از نظر جغرافیایی اثری منحصر به فرد و زیباست. در سمت چپ این دهانه پل مانند فضای دیگری وجود دارد كه دارای فضای وسیع و دهلیزهای فرعی متعدد است. تالار اولیه آن بسیار رفیع و حدود هشت متر ارتفاع دارد و سقف آن به شكل خرپشته ای است.
در شرایط آب و هوایی فعلی هیچ گونه اثری از آب جاری یا چشمه در نزدیكی این غارها وجود ندارد ولی در ابتدای تالار این غار وجود یك حوض به طول پنج و عرض چهار و عمق سه و نیم متر نشان تلاش انسان برای دسترسی به آب می باشد. این حوض از سنگ، آجر و ساروج ساخته شده و به احتمال قوی مربوط به دوره سلجوقی است، چون در این دوره فداییان اسماعیلی هر غار و قلعه ای را كه دور از دسترس و برای سكونت مناسب بود را در اختیار گرفته و از آن استفاده می كردند. در عمق بیست متری غار دهانه كوچك تری وجود دارد كه دهلیزی را به تالار ابتدایی غار مربوط می كند، پس از طی این دهلیز فضای وسیعی وجود دارد كه در آن آثار و بقایای استقرار از دوره های پیش از تاریخ تا دوره سلجوقی پراكنده است.
غار فارس كه در غرب خضری دشت بیاض بر دامنه جنوبی كوه های شمال روستای ثغوری واقع شده است. دارای چنان اهمیتی است كه آن را از ارزش های نهفته قاینات نامیده اند. كارشناسان میراث فرهنگی در خصوص این غار می گویند نام فارس برگرفته از شهر فارس است كه از شهرهای دوره ساسانی و صدر اسلام بوده و در كتب تاریخی به نام و موقعیت آن اشاره شده است. وجود آثاری در نزدیكی چشمه اكبری و آن سوی رشته كوهی كه غار فارسان قرار دارد تاییدی بر این مدعاست.
