زیارتگاه امامزاده سلطان امیراحمد كاشان در محله ای به همین نام در خیابان علوی و در مجاورت خانه های تاریخی طباطبایی و بروجردی و عباسیان واقع شده است. در " تاریخ كاشان"، این بقعه مزار میر احمد بن موسی بن جعفر (ع) معرفی شده است. در تعلیقات همین كتاب، به نقل از متولی مقبره، آمده كه این امامزاده فرزند موسی مبرقع و نوه امام محمد تقی (ع) است. این آرامگاه دارای صحن و ایوان و بارگاه و رواقهای وسیع و گنبد مخروطی شكل دوازده ترك كاشی معرق دوره صفوی است. خود بنا نیز به دوره صفوی تعلق دارد. كاشیكاری جلوی ایوان بزرگ و دو گلدسته طرفین آن در دوره قاجار تجدید شده است. قبر برجسته امامزاده كه درون ضریح چوبی مشبكی ساخته شده، از قدیم الایام با كاشیهای گرانبهای عهد مغول پوشیده بوده كه در اوایل قرن حاضر دزدیده شده است. ازاره های داخل رواقها مقداری با كاشی خشتی معمول صفوی پوشیده است. در مدخل صحن وسیع جلوی ایوان شمالی، آب انبار بزرگ قدیمی است كه گنبد آجری آن در خارج صحن واقع شده است. حرم و رواقهای جانبی آن آینه كاری شده است و در بزرگ چوبی از طرف آستان حضرت معصومه (ع) قم بر این مكان اهدا شده است. از اشیای نفیس و قدیمی این امامزاده، پنج جفت در منبت كاری شده تاریخدار است كه درهای قدیمی و ارزشمند در طرح نوسازی برداشته شده و در قاب های شیشه ای در حرم نگهداری می شود. به گفته شریف بنای اولیه بقعه، شامل چهار صفه و گنبد های داخلی و خارجی، متعلق به اوایل قرن هفتم هجری قمری است. مشكوتی بنای اصلی امامزاده را از ابنیه دوره صفویان میداند. هندسه غیر منظم كلی طرح نیز حاكی از ساخت تدریجی بناست. در سال ۱۳۸۲ ضریح چوبی امامزاده با ضریح فولادی كه با نقره و طلا تزئین شده بود تعویض شده است.
بانیان
بانی اولیه بقعه مشخص نیست. بر كتیبه دور گنبد، نام بانی تعمیرات كاشی آن، امیر نظام بن حسین [...] كاشانی آمده است. نام امیر مطهر بن خواجه معین الدین شرف، واقف در مقابل ضریح و نام رستم بیك، واقف در رواق، بر كتیبه های آنها دیده میشود. بر یكی دیگر از درهای بقعه، نام واقف آن، یاراحمد بن خواجه احمد اردستانی و سازنده اش، استاد حاجی حسین و همچنین نام خواجه مظفر الدین مسعود بن خواجه قوام الدین خوانده میشود. كتیبه منظوم روی ضریح، از شاعری بنام "شایق" است. واقف ضریح را هاشم، فرزند رضا معرفی میكند.
كتیبه های تاریخدار بنا
قدیمی ترین كتیبه بنا بر روی در مقابل ضریح قرار دارد و به تاریخ ۹۱۵ است. همچنین بر در رواق بقعه، تاریخ ۹۳۳ حك شده است. كتیبه كاشیكاری دور گنبد به تاریخ ۹۴۱ است. این تاریخ بر در اصلی بقعه، واقع در ایوان بزرگ آن و یكی دیگر از درها نیز دیده میشود. ضریح چوبی بقعه، كتیبه ای منظوم با ماده تاریخ مورخ به ۱۲۴۱ دارد.
