آستان امامزادگان عبدالله و ابراهیم (علیهما السلام) در شهرستان فریدن، بخش مركزی، شهر دامنه واقع شده است. بقعه امامزادگان عبدالله و ابراهیم (علیهماالسلام) در شرق شهر در میان مزارع كشاورزی دشت دامنه واقع گردیده است. در چند صد متری ساختمان امامزاده تپه ای باستانی وجود دارد به نام تل بزرگ كه هنوز مورد كاوش قرار نگرفته است. اعتقاد بر این است كه مكان اولیه آبادی در میان دشت قهیز و مجاور امامزاده عبدالله و ابراهیم (ع) بوده است. بنابر اعتقادات مردمی امامزاده ابراهیم (علیه السلام) درون چاهی است كه بر روی آن ضریح نصب و امامزاده عبدالله (علیه السلام) نیز دارای قبر و بر روی قبر ایشان ضریحی چوبی نصب گردیده است. ساخت بنای امامزاده به ۴۲ سال پیش برمی گردد و سنگی به صورت دایره ای شكل كه مربوط به سال ۱۲۸۶ هجری قمری است بر سر ایوان غربی معروف به شاهزاده ابراهیم كار گذاشته شده است و سنگ قبری در گوشه امامزاده وجود دارد كه مربوط به سال ۱۰۳۵ هجری قمری و مربوط به سید فضل الله بن عابدین ثانی می باشد كه با هجده واسطه به امامزاده ابراهیم بر می گردد. ساختمان قدیمی بقعه در سال ۱۳۶۹ تخریب و اقدام به نوسازی بقعه نموده اند. این بقعه در مسیر جاده اصفهان ـ خوزستان واقع گردیده است و از جاده اصلی تا امامزاده نیز دارای جاده ای ویژه است. ساختمان در میان دشت حاصلخیز دامنه دارای موقعیت ممتازی است.
شرح حال
در سال دویست هجری قمری و در زمانی كه حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) و فرزندان و پیروانش مورد ظلم مأمون واقع شدند شیعیان ایران به حمایت از ایشان برخاستند كه منجر به درگیری و جنگ شد كه یكی از این جنگها در دشت قهیز دامنه صورت گرفته كه در این جنگ شاهزاده عبدالـلّه از نوادگان حضرت موسی ابن جعفر (ع) به شهادت می رسد و برادرش شاهزاده ابراهیم به یاری مردم قهیز در چاهی معروف به چاه امام موسی مخفی می شود و بعد از اینكه دشمن از یافتن ایشان ناامید می شود از چاه خارج و به كمك مردم قهیز جنازه برادرش را در چند قدمی همان چاه دفــن می كند.
موقعیت مكانی
این مكان در فاصله ۱۰ كیلومتری داران-اصفهان در شهر دامنه قرار دارد.
