چك چك اردكان یكی از زیارتگاه‌های مهم زرتشتی هاست. این زیارتگاه كه زرتشتی‌ها به اون پیرسبز هم میگن، در 43 كیلومتری شرق شهرستان اردكان و داخل كوه‌های بین اردكان و انجیره قرار داره. زرتشتی‌ها هر سال برای برگزار كردن مراسم نیایش، تجمع بزرگ شون را از روز 24 خرداد به مدت چهار روز كه خود زرتشتی ها در اصل بهش میگن روز اشتاد تا انارام از ماه خرداد، در این زیارتگاه دور هم جمع و به دعا و نیایش مشغول میشن كه دیدن مراسمشون واقعا خالی از لطف نیست.
میگن كه اسم «چك چك» یا «چك چكو» از صدای قطره‌های آبی گرفته شده كه از یك صخره چكه میكنه و در حال حاضر داخل یه منبع ذخیره میشه. نیایشگاه چَك چَك اردكان امكانات رفاهی‌ای مثل برق، آب آشامیدنی و یه سری اتاق داره كه برای استراحت ساخته شده و به اون‌ها «خیله» میگن و در یكی از اتاق‌ها چاهی به عمق بیشتر از ۵۰ متر وجود داره. زرتشتی‌ها اعتقاد دارن كه وقتی عرب‌ها به ایران حمله كردن كه باعث سقوط پادشاه ساسانی اون زمان یعنی یزد گرد شد، نیك بانو دختر شاه برای فرار از دست سربازای تازی به سمت اردكان اومد و درست لحظه‌ای كه سپاهیان به اون نزدیك شدن، دهانه كوه باز شده و نیك بانو توی كوه مخفی شد.
نمونه‌های زیادی از مخفی شدن شاهدخت‌های ساسانی داخل كوه، در استان یزد و كرمان وجود داره. تاریخدان‌ها افسانه‌های مرتبط با «پنهان شدن در دل كوه» رو اینجوری تعبیر كردن كه شاهدخت‌های ساسانی برای جلوگیری از اسیر شدن و مورد تجاوز قرار گرفتن، خودشون رو سر به نیست میكردن و بازمانده‌ها برای شادی و آرامش آن‌ها، جایگاه‌هایی رو به نام آن‌ها نسبت دادن و واسه همین هم هست كه این محل‌ها به عنوان زیارتگاه زرتشتی‌ها شناخته میشه.
چنار عظیم و قدیمی این كوه هم به پیر سبز معروفه كه كلا نمونه‌های این چنار و درخت‌های همیشه سبز قدیمی در كنار همه‌ی زیارتگاه‌ها همیشه به وفور دیده میشه و زرتشتی‌ها این درخت‌ها را روح مرده‌های پرقدرت، خدایان و یا پری‌ها میدونن كه الان دیگه دارن با این قالب جدید به زندگی خودشون ادامه میدن.
