سرو ابركوه یكی از آثار طبیعی ملی ایران است. این درخت كه در شهر ابركوه (ابرقوه) استان یزد واقع شده، از پیرترین موجودات زنده دنیا است.

درخت سرو ابركوه در كویر یزد در تمامی جهان به عنوان نمادی از زندگی و زیبایی شهرت دارد و بی اغراق یكی از عجایب به شمار می رود. «سرو چهارهزار و پانصد ساله»، «مسن ترین موجود زنده ی ایران»، «دومین درخت كهنسال و ارگانیسم زنده ی جهان» چند عنوان مهم سرو كهنسال ابركوه یا ابرقو است كه با نام «پارسیك» نیز شناخته می شود. این درخت از لحاظ گیاه شناختی سرو زربین نام دارد و درختی است كند رشد، سوزنی برگ، همیشه سبز، مخروطی شكل و دارای گل های مخروطی لیمویی رنگ كه اواسط بهار شكفته می شود. پوست تنه ی درخت نیز الیاف دار و شیارهای آن به صورت شبكه ای درهم رفته، چروكیده و عمیق است. در آثار باستانی و نگاره های موجود در هنر ایران، نماد درخت و به طور خاص درخت سرو (درخت زندگی و آزادگی) به وفور یافت می شود. در اسطوره های ایرانی، به دلیل عمر طولانی سرو ابركوه، در ایران باستان نماد اهورامزدا بوده و كاشت آن را به حضرت زرتشت نسبت داده و با عنوان «درخت زرتشت» از آن یاد شده است. گرچه این درخت در ایران به سرو ۵ هزار ساله شهرت دارد، دانشمندانی از ژاپن و روسیه عمر این درخت را تا ۸۰۰۰ سال و دانشمندی روسی عمر این درخت را میان ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ سال برآورد كرده اند. سرو كهنسال ابركوه با وجود اینكه در رویشگاه واقعی خود نیست از شرایط زیستی نسبتاً خوبی برخوردار است كه شامل هوای معتدل و گرم، آب كافی قنات ها و فرصت هفت ماهه در سال برای رشد است. سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان یزد عملیات حفاظت از این درخت را با اقداماتی نظیر آفت كشی و آزادسازی حریم این سرو تاریخی از سال گذشته پیگیری می كند.