جذاب‌ترین خانه‌های تاریخی یزد + عكس
ایستادن بر فراز خانه هنر و لذت تماشای این شهر كویری از جمله لذت‌هایی است كه مردم نمی‌توانند از آن چشم پوشی كنند.
قدم زدن در كوچه پس كوچه‌های شهر هوانوردی، قدمت، اصالت، پاكی و صفا، همه حس‌هایی است كه در روح و جسم احساس می‌شود. با ورود به خانه‌های تاریخی یزد و دیدن شاهكارهای هنری معماران ایرانی، همه این احساسات مهر تایید زده می‌شود. خشت با گچبری و تزئینات هنری چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌كند.
۱- امتیاز ویژه خانه تاریخی آقازاده در هواخوری دو طبقه
شهرستان ابركوه میزبان خانه تاریخی آقازاده یكی از زیباترین و منحصر به فردترین خانه‌های تاریخی یزد است كه تصویر آن بر روی اسكناس ۲۰۰۰ تومانی قابل مشاهده است. اگر برای دیدن هواخوری بی‌نظیر این خانه وارد میدان ابركوه شوید، با مجموعه‌ای از پنج خانه قدیمی مواجه می‌شوید. خانه آقازاده تنها خانه قابل بازدید است و بقیه دارای كاربری مسكونی هستند.
این خانه یكی از مهم‌ترین خانه‌های قدیمی یزد و حتی ایران است. زیرا هواخوری دو طبقه و متمایز آن در كل ایران بی‌نظیر است. اگر می‌خواهید این شگفتی را ببینید خوب است بدانید كه در كنار بازدید از خانه آقازاده می‌توانید سرو ۴۵۰۰ ساله ابركوه را نیز ببینید كه در نزدیكی این خانه قرار دارد.
۲- آشنایی با خانه كلاهدوز و موزه آب یزد
موزه آب یزد كه در سال ۱۳۷۹ شروع به كار كرد، در یكی از خانه‌های تاریخی یزد به نام خانه كلاهدوزان قرار دارد. این خانه در سال ۱۲۶۶ به سفارش سید علی اكبر كلاهدوز در پنج طبقه ساخته شد و هم اكنون به عنوان موزه آب یزد مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۳- لذت تماشای شهر هواخوری بر بام خانه هنر
نوبت به بام یزد هم می‌رسد. ایستادن بر فراز خانه هنر و لذت تماشای این شهر كویری از جمله لذت‌هایی است كه مردم نمی‌توانند از آن چشم پوشی كنند.
۴- خانه حاج كاظم رسولیان (دانشكده معماری و شهرسازی یزد)
خانه رسولیان یكی از آن خانه‌های قدیمی یزد است كه سال‌هاست به محلی برای یادگیری و برگزاری سمینارهای مختلف تبدیل شده است. این خانه در سال ۱۲۸۳ در دوره قاجاریه توسط حاج میرزا كاظم رسولیان ساخته شده است. ابتدا كاربری مسكونی داشت اما در سال ۱۳۶۸ به دانشگاه یزد اهدا شد و پس از بازسازی به دانشكده معماری تبدیل شد.
۵- خانه نواب یا خانه نواب وكیل؟
یكی دیگر از خانه‌های تاریخی یزد، خانه نواب با معماری قابل توجه است كه در حال حاضر میزبانی یكی از بخش‌های میراث فرهنگی را بر عهده دارد. این خانه در دوره قاجاریه و به دستور شخص میرزا سید محمد رضوی معروف به نواب وكیل ساخته شده و در سال ۱۳۸۱ به عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. معماری این خانه به گونه‌ای است كه از دو قسمت داخل و خارج تشكیل شده است كه با وجود ورودی‌های متفاوت از داخل به هم متصل شده‌اند.
