پل تاریخی و زیبای گاومیشان بر روی رودخانه سیمره پس از تلاقی با رودخانه كشكان ساخته شده است و بر اساس نظریات مختلف، وجه تسمیه نام این پل برگرفته از گومیشه یعنی محل پرورش گاو است.
پل گاومیشان مربوط به دوره ساسانیان است و در شمال شرق شهرستان دره شهر ( استان ایلام ) ، روی رود سیمره واقع شده، این اثر در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۲۲ به عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل تاریخی گاومیشان به دلیل قرار گرفتن بر روی رودخانه سیمره و استحكام، یكی از حیرت انگیزه ترین پلهای تاریخی غرب كشور است و بزرگ ترین دهنه پل های تاریخی جهان را به خود اختصاص داده است.
پل گاومیشان واقع در شهرستان دره شهر استان ایلام، یكی از قدیمی ترین پست های تاریخی كشور متعلق به دوران ساسانی است كه بخشی از تاریخ كهن این شهرستان را نمایان می كند. مورخان در مطالعه تاریخ كهن شهرستان دره شهر، این شهرستان را اولین شهر دوران ساسانیان نامیده اند و این شهرستان با آثار تاریخی متعدد مانند ماداكتو، آتشكده های تاریخی متعدد، پل گاومیشان و آثار تاریخی دیگر یكی از شهرهای قدیمی و تاریخی كشور محسوب می شود.
پل تاریخی و زیبای گاومیشان بر روی رودخانه سیمره پس از تلاقی با رودخانه كشكان ساخته شده است و بر اساس نظریات مختلف، وجه تسمیه نام این پل برگرفته از گومیشه یعنی محل پرورش گاو است. بعضی بر این باورند كه گاومیش نر در قدیم جفت خود را گم می كند و در پی یافتن آن تمامی دره ها و غارها را در هم می نوردد و سرانجام آن را در غاری در این محدوده می یابد، از آن پس این منطقه را گاو میشو نامیده اند.
پل گاومیشان واقع در شهرستان دره شهر استان ایلام، یكی از قدیمی ترین پلهای تاریخی كشور متعلق به دوران ساسانی است كه بخشی از تاریخ كهن این شهرستان را نمایان می كند.این پل در فاصله ۳۰ كلیومتری پل‌دختر در مرز بین دو استان لرستان وایلام و بر روی رودخانه سیمره واقع شده است. در حالی كه بیش از ۹۰ درصد سازه این پل در استان لرستان قراردارد.
این پل بسیار فنی و پیچیده ساخته شده است به طوری كه رقیبی جدی برای پلهای مهم بشمار می رود.
پایه ها و تكیه گاههای اصلی پل مدور و قطور است و مصالح آن از سنگهای مكعبی بزرگ و تراشیده در ابعاد مساوی است كه به صورت “رگ چین” به روی هم چیده شده اند و پایه اصلی پل را به وجود آورده است.
داخل پایه ها نیز از قلوه سنگ و ملاط گچ پر شده و مصالح پل سنگ و ملاط گچ و در سقف تاقها از آجر است كه همگی در پیچیدگی این پل نقش دارند. وجود پله ها در میان دالان ستون میانی، بیانگر این امر است كه این پل فقط یك پل ارتباطی نبوده بلكه راهروهای داخل و پلكان نشان از این دارد كه كاروانها از این پل به عنوان سرپناه به هنگام عبور استفاده می كردند و چه بسا شبها كه در دل این دالانها كاروانیان به صبح رسانده اند.
طول این پل حدود ۱۷۵ متر و عرض پل نزدیك به ۸ متر و۲۰ سانتیمتر است و در حال حاضر دارای ۶ چشمه طاق می‌باشد. پهنای پاتاقها، یا حدفاصل چشمه تا ۲۵ متر متغیر است. عرض چشمه اصلی این پل حدود ۳۳ متر و ۷۰ سانتیمتر، دهانه پل گاومیشان با بیش از ۵۰ متر عرض بزرگترین دهانه پل كشور است. هر چند كه یكی از این دهانه‌ها بعد از عقب‌نشینی سپاه ایران در جریان حمله اعراب به ایران تخریب شد. در مورد مصالح باید گفته كه مصالح اصلی آن ملاط، آجر وسنگ تشكیل می‌دهند. معماری پاتاقها به سبك معماری ساسانی است اما در چشمه طاقها آثار مرمت دوره‌های صفوی و قاجار دیده می‌شود.نخستین فصل مرمت پل گاومیشان در سال ۱۳۸۷ به پایان رسید.
یكی از مورخان تاریخ بنام سرهنری راولینسون در سفرنامه خود درباره این پل می نویسد: “پلی كه هم اكنون بر روی سیمره (دره شهر فعلی) قرار دارد یكی از بهترین پلهای ایران است كه حسین خان بزرگ (والی بزرگ و معروف ایلام ) به سال ۱۰۰۸ هجری قمری این پل را تعمیر كرده است”.
به اعتقاد مورخان این پل در سال ۱۳۳۴ هجری قمری بر اثر زلزله از بین رفته است.
این اثر در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۷۷ با شماره ثبت ۲۲۲۲ به عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
