این بنا در دو طبقه با زیربنای ۸۴۰ مترمربع و در زمینی به مساحت ۴۶۳۵ مترمربع به سبك معماری قاجاریه بنا شده‌است و جزو اولین بناهایی است كه در آن سال‌ها با رویكرد آزادانه به معماری طراحی شده‌است.
عمارت شاپوری مربوط به اوایل دوره پهلوی است و در شیراز، خیابان انوری، روبروی خیابان اهلی واقع شده‌است. این اثر در تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۷۸۱ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
این اثر از سالهای ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۵ توسط استاد ابوالقاسم مهندسی معمار معروف شیرازی بنا شده‌است و متعلق به عبدالصاحب شاپوری از تاجران بزرگ شیراز بوده است. خانه و باغ شاپوری، نمونه ارزشمندی از دوران خود و نمایانگر نوآوری و ابداع در طراحی پلان، نما و سازه است. نوآوریهای به كار رفته در ساختار این باغ آن را به یك باغ ایرانی – اروپایی تبدیل كرده است. از ویژگی های ارزشمند معماری عمارت شاپوری می توان به تزیینات نمای غربی (اصلی) ستون های مدور و منقوش گچی و نیز كاشی كاری با طرح هخامنشی بر پیشانی ایوان فوقانی اشاره كرد.
بازدید عموم از این اثر آزاد است و در آن رستوران و كافی شاپ و نمایشگاه آثار فرهنگی و هنری استان فارس دایر است.
شماره ۲۷۸۱ فهرست آثار ملی ایران خانه ای تاریخی است كه عمارت شاپوری نامیده می شود. عمارتی كه در باغی به وسعت ۴۶۳۵ متر ساخته شده است. تا دهه ۷۰ هجری شمسی این بنا مورد استفادهٔ خانوادهٔ شاپوری بود و چند سال به صورت متروكه رها شده‌بود و در نهایت در سال ۱۳۷۸ سازمان میراث فرهنگی استان فارس آن را خریداری و ثبت میراث فرهنگی ایران كرد.
این بنا در دو طبقه با زیربنای ۸۴۰ مترمربع و در زمینی به مساحت ۴۶۳۵ مترمربع به سبك معماری قاجاریه بنا شده‌است و جزو اولین بناهایی است كه در آن سال‌ها با رویكرد آزادانه به معماری طراحی شده‌است.
این عمارت ۲ طبقه متعلق به عبدالصاحب شاپوری بوده كه در سالهای ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۵ بنا گردید. سبك معماری آن در نوع خود بی نظیر است به طوری كه قرار گرفتن ۱۴ ستون به قرینگی یكدیگر با تزئینات منحصر به فرد در گرداگرد بالكن هویتی خاص به بنا داده است. از تزئینات و گچ بری ها و ستونهای رنگی كه بگذریم حوض پنچ پر بزرگ وسط حیاط را كه ببینید به هیچ یك از بناهای تاریخی موجود در شیراز شباهتی ندارد و جلوه ای چشم نواز به باغ داده است جلوه ای كه شكوه معماری عمارت را دو چندان می كند. اضافه نمودن بالكن به بنا كه در معماری ایرانی جایگاهی نداشته، از مشخصات منحصر به فرد معماری عمارت شاپوری است. قرار گرفتن ۱۴ ستون به قرینگی هم، با تزئینات بی نظیر در گرداگرد بالكن، هویتی خاص به این فضا می دهد و این ابتكار خلاقانه را به اوج می رساند. هم چنین بهار خواب كه نیز كه محل استراحت تابستانی است، بالكن و ستون هایی مشابه ستون های بالكن اصلی دارد. اما وجود راه پله در وسط عمارت و دو سویه شدن آن و هدایت بازدیدكنندگان به شاه نشین و گوشواره هایی كه با درك های كوچك و بزرگ فضای بیرون خانه را (باغ) نشان می دهد ، از دیگر جلوه های بنا محسوب می شود.
عمارت شاپوری شبیه به دیگر عمارت های تاریخی وهم عصرش نیست و با اینكه این خانه تاریخی دارای حیاط، شاه نشین، گوشواره، تالار و ایوان و حوضخانه و راهرو و تزئینات كاشی هفت رنگ و گچبری و نقاشی است اما متفاوت و نوع خاص معماری به كار رفته در بنا عمارت مذكور را با عمارت های چون زینت الملوك یا نصیر الملوك و منطقی نژاد شبیه نكرده است.
در باغ شاپوری، انواع درختان شامل سرو، اَفرا، چنار و درختان میوه اعم از انجیر، انار، نارنج و خرما و گل های رز و شمعدانی به چشم می خورد.
تفاوت این بنا با بناهای هم عصرخود:
اضافه نمودن بالكن به بنا كه در معماری ایرانی جایگاهی نداشته، از مشخصات منحصر به فرد معماری این عمارت است.
دسترسی به عمارت از محور اصلی نمی باشد و با ۹۰ درجه چرخش در نمای شمالی واقع شده است.
باغ این مجموعه دارای تقارن در معابر است ولی نحوهٔ قرارگیری درخت ها در آن تقارن ندارند.
راه پلهٔ درونی بنا در معماری بناهای هم دوره با این اثر دیده نمی شود.
برخلاف دیگر بناها كه اتاقها چند منظوره بودند در این بنا هر اتاق كاربری خاص خود را داراست.
