مهدی بهرامی؛ ماجراجو، ایرانگرد و جهانگرده. اون بلاگر و عاشق سفره، متولد شهریورماه ۱۳۶۹ هست و با كارشناسی ارشد تجارت الكترونیك به عنوان كار آفرین و مدیر محصول مشغول به كاره. مهدی لیستی از كشورها و مقاصد دیدنی برای سفر كردن داره و خیلی واقع‌گرایانه، خودش رو در ابتدای این لیست می‌بینه. اون در سفری به كشور جذاب گرجستان از بخش مركزی و شهر «برجومی» دیدن میكنه و در ادامه سفرش در این كشور بی‌نظیر، از دو دره اكاتسه و دره مارتویلی بازدید میكنه و حسابی سر ذوق میاد. با ما همراه باشید تا از طریق این ماجراجو بیشتر و بهتر راجع به گرجستان و دره‌های چشم‌نوازشش بدونیم.
گرجستان با روسیه، آذربایجان، تركیه، ارمنستان و دریای سیاه مرز داره. این كشور با وجود ۶۹.۷۰۰ كیلومتر مربع وسعت، دارای جمعیتی بالغ بر ۴ میلیون نفره كه فرهنگ غالب بین مردم اون، یكی از پربارترین و غنی‌ترین فرهنگ‌های جهان محسوب میشه. زبان گرجی، الفبا و ادبیات گرجی ۲.۵۰۰ سال قدمت داره. مهدی برامون از بخش مركزی گرجستان و شهری جمع‌وجور و زیبا به نام «برجومی» تعریف میكنه: "گرجستان در كنار زیبا بودنش، خوشمزه هم هست، به علت سرسبزی زیاد علوفه هم فت و فراوون گیر گوسفندا میاد و به خاطر همین گاهی گله‌هایی می‌بینین كه هرچی میرن تموم نمیشن و این بارها و بارها به زیبایی گرجستان برای یه میت لاور اضافه میكنه. اما در مورد بخش مركزی گرجستان و شهر زیبای برجومی كه یه شهر خلوت و كوچیك و دور از هیاهو و شلوغیه، میتونم بگم برای گرجستانی‌ها به اسم آب معدنی معروف گازدار بدطعمش شناخته میشه، البته اونها حس میكنن آب برجومی طعم خوبی داره ولی با اطمینان میگم اصلا نداره، مخصوصا وقتی آب رو در خود برجومی و از اون ساختمون شیشه‌ای كه تو عكس هست میگیرین، بدطعم‌ترینه." اون در ادامه پیشنهادی برای رهایی از خستگی داره: "پیشنهاد میكنم اگر روزی به برجومی رفتین با تله‌كابین تك كابینش برین بالا و گم بشین تو طبیعت و زیبایی جنگلی اونجا و بعد بیاین و برین تو آب گرم پشت پاركش خستگیاتون رو در كنین." مهدی از عجیب و زیبا بودن فضایی در بالای صخره‌ای می‌گه: "صومعه ستونی كاتسخیه، جایی به غایت عجیب، یكی پاشده رفته بالای این صخره كلیسا ساخته و خودش رو وقف كرده برای عبادت و بریدن از این دنیا و مردم محلی هم با بردن غذا ازش حمایت كردن، همینقدر زیبا، همینقدر عجیب."
اون از نقطه‌ای سبز و دیدنی به نام «دره اكاتسه» تعریف میكنه، دره‌ای كه با طی كردن یك مسیر آهنی امكان دیدنش فراهم میشه و آدمی رو غرق در زیبایی و شگفتی خودش میكنه: "دره اكاتسه یكی از زیباترین نقاط گرجستانه، یه مسیر آهنی كه ۷۰۰ متر طول داره و ۱۰۰ متر عمق تو وسط دره‌ای سبز و دیدنی، طوری كه هرچی پیش‌تر میری بیشتر حس كنده شدن از زمین و معلق بودن تو اوج اونهمه زیبایی رو حس میكنی. بخشی از مسیر البته پارو فراتر میذاره و وقتی دره بازتر میشه شما رو جلوتر هم میبره تا از نزدیك‌تر بتونی دوردست‌ها رو هم ببینی و غرق زیبایی‌شون بشی. اكاتسه دره نامهربونیه ولی اگر روز خوبش باشه و تو دره شما مه داشته باشی، میتونی بهترین ویوهای ممكن رو برای عكاسی تو كل گرجستان همونجا پیدا كنی. امیدوارم یه اكاتسه غرق در مه یك روزی نسیبتون بشه."
مهدی از تجربه حضور در دره مارتویلی و زیبایی‌های نفس‌گیر مناظر و چشم‌اندازهای این دره می‌گه و حس و حالش رو در زمانی‌كه با این دره مواجه شده این‌طور توصیف میكنه: "دره مارتویلی به نظرم جاییه كه گرجستان اوج كوتاه و مختصر خودش رو نشون میده، سرشار از سرسبزی‌های اكاتسه، ویوهای نفس‌گیر كازبگی، زیبایی هنرمندانه تفلیس و شهد گیرای سیقناقی میرسی به مارتویلی و دو به شكی كه آیا این ۱۵ لاری‌ای كه ازت ورودی میگیرن ارزشش رو داره یا نه؟ بچه‌ها دنبال جایی برای شنا كردنن و تو روز شلوغت نهایتا میرسی به قایقی كه وقتی سوارش میشی هرچه كه جلوتر میره باورت نمیشه رسیدی به این سكوت و آرامش و صدای پرنده‌ها، باورت نمیشه این ویوها، شفافیت آب و هرچی جلو چشماته یه واقیعتی تو این دنیاست. مارتویلی از اون جاهاست كه حس میكنم مدت كوتاهی كه رو قایقش سوار شدم رو واقعا زندگی كردم، زندگی‌ای كه از عمرم كم نشده."
