تاریخ سفر: 99/11/08
با سلام خدمت همه لست سكندی های عزیز و دوست داران سفر. من مدت زیادی نیست كه با لست سكند آشنا شدم ولی یكی از سرگرمی ها و تفریحاتم خوندن سفرنامه ها با مقاصد مختلف این سایت شده. خودم هم بسیار دوست دار سفر بودم و در نتیجه تو همین مدت كوتاه یكی از طرفداران پرپاقرص سایت لست سكند شدم. این اولین سفرنامه ای هست كه در خدمتتون هستم و امیدوارم كم و كاستی هاش رو ببخشید.
گزینه های روی میز
پارسیان، قشم، هرمز
سال 98 با سیل شروع شد و متاسفانه با كرونا تموم شد. به خاطر كرونا مدت زیادی بود كه هیچ سفری نرفته بودم و خیلی كسل و ناراحت بودم. از طرفی چون شش ماه اول سال محل كارم تعطیل شده بود مرخصی زیادی هم نداشتم كه بتونم برای یك سفر مناسب برنامه ریزی داشته باشم.
من جزیره كیش زندگی میكنم و گزینه های سفر برای ما كه دور تا دورمون رو آب گرفته خیلی محدودتر هست به نسبت شهرهای دیگه كه به خشكی راه دارند. به سالگرد ازدواجمون هم نزدیك میشدیم و از همون موقع فكر یك سفر كوتاه دو روزه تو سرم افتاد با توجه به زمان كم مرخصی تصمیم گرفتم تا از همسایه های كیش دیدن كنیم. با كمی جستجو به سه تا گزینه روی میز رسیدم : پارسیان، جزیره قشم، جزیره هرمز در مورد جاهای دیدنی قشم و پارسیان تحقیق كردم و دیدم به قدری جاذبه طبیعی و دیدنی دارن كه حیف فقط دو روز وقت بذاریم و برگردیم. پس بازدید از این دو مكان رو موكول كردم به زمانی دیگر كه بتونم حسابی بگردم و لذت ببرم.
رسیدم به گزینه سوم جزیره هرمز كه بهمون نزدیك بود و جاذبه های طبیعی به قدری داشت كه من رو بیشتر مشتاق به رفتن میكرد و هم اینكه با توجه به محدود بودن زمان سفرمون بهترین گزینه به حساب میومد.
آماده سازی مقدمات سفر
اول از همه هر چی سفرنامه در رابطه با جزیره هرمز تو سایت بود رو خوندم و تمام اماكن دیدنی و تفریحی رو بر روی گوگل مپ علامت زدم. بعد رسیدم به برآورد هزینه های سفر كه چون تمام سفرنامه ها برای سال 98 بود و با توجه به تورم در سال 99 و اینكه بیشتر سفرنامه هایی كه خوندم از شهرهای دیگه ای بود كه با قطار یا ماشین شخصی میتونستن مسیر و طی كنن و یا این كه با تور قشم به صورت یك سفر نیم روزه در هرمز بودند، كمی برآورد هزینه ها مشكل بود ولی با كمی پرس و جو تونستم به یك برآورد ضمنی برسم. بعد از برآورد هزینه ها راههای رسیدن به جزیره هرمز رو باید بررسی میكردم.
دو تا گزینه داشتیم :
گزینه اول: با هواپیما بریم بندرعباس و از اونجا با شناور خودمون و برسونیم جزیره هرمز. كه با توجه به اینكه من سفر هوایی به تعداد موهای سرم رفتم این گزینه رو كنار گذاشتم، البته بماند كه قیمت بسیار بالای هفتصدهزار تومنی بلیط برای 45 دقیقه پرواز هم بی تاثیر نبود و اینكه فقط یك پرواز هر روز از كیش به بندرعباس انجام میشد كه خیلی سریع پر میشد و شانس گرفتن بلیط واقعا كم بود.
گزینه دوم: راه زمینی و دریایی بود كه با شناور بریم بندر چارك و بعد با تاكسی خودمونو برسونیم بندرعباس و مجدد با شناور بریم جزیره هرمز. گزینه دوم هم از نظر هزینه برامون بهتر بود و هم اینكه دوست داشتم به نسبت كمی متفاوت باشه و سبك سفری جدیدی رو تجربه كنم.
برای محل اقامت هم اول كمی تو سایت های مختلف گشتم و قیمت ها رو مقایسه كردم ولی كمی شك داشتم كه قبل از دیدن جایی اقدام به رزرو كنم. در سرچهایی كه داشتم با پیجی آشنا شدم كه تور جزیره هرمز به صورت تخصصی برگزار میكردن. تو دایركت بهشون پیغام دادم و خواهش كردم جایی رو بهمون معرفی كنن كه تمیز و مطمئن باشه، راستش اصلا انتطار پاسخگویی نداشتم ازشون و پیش خودم میگفتم اگر معرفی كنند هم حتما درخواست كمیسیون میكنند ولی در كمال تعجب خیلی سریع پاسخ دادن و شماره یكی از بومیان جزیره رو برامون فرستادن. از همین جا از جناب راوی بابت زحمتی كه كشیدن تشكر میكنم.
با شماره ای كه دادن تماس گرفتیم آقایی بودند به نام عزیز، یكی از بومیان خوش اخلاق جزیره كه قیمت ها رو حدودا از 150 اعلام كردند و گفتند رسیدیم جزیره خودشون میان استقبال ما. تمام كارها انجام شد و منتظر روز سفر شدیم.
یك آغاز هیجان انگیز
یك شب قبل از حركت جشن دو نفره سالگردمون رو با همسرجان گرفتیم و شام مفصل نوش جان كردیم و خوش حال و خندان از هیجان سفر فراموش كردیم از جشن كوچیكمون عكس بگیریم بعد هی گفتیم ایرادی نداره فردا برسیم هرمز كلی عكس میندازیم. قبل خواب دو تا كوله پشتی برداشتم و اندازه یك دست لباس اضافه، كلاه و عینك و كرم ضد آفتاب و لوازم حمام و یك چفیه به جای حوله كه بسیار كارآمد بود و به نسبت حوله وزن خیلی كمی داشت به همراه باقیمونده غذای شب برای ناهار فردا و مقداری تنقلات برای تو راه گذاشتم و آماده شدیم برای سفر.
از كیش تا بندرعباس
صبح زود ساعت 6 بیدار شدیم و با تاكسی به بندرگاه كیش رفتیم و با استفاده از بند پ و سفارش آشناها تونستیم بلیط ساعت هشت و نیم صبح شناور از كیش به بندر چارك رو به مبلغ نفری 40 هزار تومان بگیریم.
متاسفانه به خاطر افزایش بی رویه قیمت بلیط هواپیما خیلی از مردم به جای سفر هوایی رو آوردن به سفرهای زمینی و به همین خاطر بلیط شناورها به سرعت به فروش میرسه و ما هم اگر سفارش دوستانمون نبود قطعا نمیتونستیم با اولین شناور خودمون و به چارك برسونیم.
روند افزایشی قیمت بلیط مشكلات زیادی رو به وجود آورده علی الخصوص برای ما كه كیش هستیم و تقریبا تنها راه جابجایی مون با هواپیما هست و بعضا در برخی شرایط مجبور به پرداخت سه برابر نرخ اصلی بلیط هستیم نرخی كه دقیقا برابری میكنه با قیمت بلیط كشور خارجی امیدوارم كه به زودی این روند صعودی متوقف بشه .
در ابتدا طبقه بالای شناور رفتیم و وسایلمون رو گذاشتیم و از پله های خیلی باریك و كوچك اومدیم پایین كه جایگاه مسافرین بود. نشستن بر اساس شماره صندلی نبود و ما هم یك جای خالی پیدا كردیم و نشستیم.
كشتی تكان های بدی داشت و حالت تهوع به من دست داده بود. پرسنل مودب و دلسوز شناور یك لیوان آب خیلی خنك برام آوردن كه فكر كردم باید بخورم در كمال تعجب و بدون هیچ آمادگی تمام محتویات لیوان آب سرد رو ریختن رو صورت من. از شوك این آب سرد كلا حالت تهوعم كه خوب شد هیچ حس خیلی خوبی ام بهم دست داد.
این پرسنل خوش اخلاق شناور گیتی كه اسمش مهند بود بهم توضیح داد كه اگر دریا زده شدید آب سرد روی صورت و گوش هاتون بریزید حالتون خوب میشه. این هم یك تجربه از كسی كه هر روز سفر دریایی میره و لطف كرد با ما به اشتراك گذاشت.
بعد از حدود یك ساعت و ده دقیقه به بندر زیبای چارك رسیدیم. یك اتوبوس منتظر بود و مسافرین رو تا در خروجی بندرگاه میبرد، سوار شدیم و از اسكله خارج شدیم. از مغازه روبروی اسكله مقداری تنقلات برای تو راه تا بندرعباس خریدیم كه همسرجان همون جا متوجه شدن كه كارت عابر بانكشون رو گم كردن. دوباره برگشتن سمت اسكله كه متاسفانه شناور حركت كرده بود. با مهند تماس گرفتن كه ایشون لطف كردن و كارت و پیدا كردند و گفتند كارت رو میدن به اطلاعات بندرگاه كیش كه موقع برگشت بگیریم. این پروسه حدودا یك ساعتی زمان ما رو گرفت. یك ایستگاه تاكسی جلوی اسكله هست كه خیلی راحت مسافرین رو به بندرعباس یا بندرلنگه یا مقاصد دیگه میرسونن.
تاكسی بندرعباس رو با مبلغ نفری صد هزارتومان سوار شدیم. خوشبختانه صندلی عقب فقط خودمون بودیم و جای بیشتری برای راحت نشستن داشتیم. مناظر طبیعی بین راه هم به قدری زیبا و جذاب بودن كه متوجه گذر زمان نشدیم و دقیقا سه ساعت بعد بندرعباس بودیم.
پیش به سوی هرمز
به محض اینكه از تاكسی پیاده شدیم آقایی اومد سمتمون و مقصد بعدی و پرسید. برای اینكه همسرجان یك ساعت از وقتمون رو صرف پیدا كردن عابربانكشون كرده بودن من یه مقدار استرس داشتم كه به موقع به شناور هرمز نرسیم. بدون قیمت گرفتن از تاكسی های دیگه سوار شدیم و ده دقیقه بعد روبروی اسكله حقانی پیاده شدیم.
به تاكسی مبلغ سی هزار تومان پرداخت كردیم كه مبلغ بالایی بود برای مسیر ده دقیقه ای. ولی متاسفانه این رسم بدی هست كه تا یك غریبه میبینن قیمت های بالاتر از نرخ اصلی میگن. از اسكله تا محل سوار شدن كشتی پنج دقیقه ای پیاده راه بود. ماشین های سفید رنگی هم برای جابجایی مسافرین بود به مبلغ نفری دو هزار تومان ولی چون خالی بود و منتظر مسافر بود تا راه بیفته و ما هم عجله داشتیم خودمون پیاده به سمت اسكله رفتیم.
سردر یك سالن بزرگ جزیره قشم رو زده بود. وارد شدیم و دیدیم با فلش به سمت جایگاه گرفتن بلیط جزیره هرمز اشاره شده. به همون سمت رفتیم كه آقایی جوان ازمون پرسیدند كه مقصدتون جزیره هرمز هست؟ گفتیم بله ایشون هم گفتن شناور اعلام كرده اگر ظرفیت تكمیل بشه ساعت دو و نیم حركت میكنند و درغیر این صورت باید تا ساعت پنج صبر كنیم.
كمی نشستیم و استراحت كردیم. بیشتر كسانی كه در سالن حضور داشتند از بومیان جزیره بودند. خیلی گرسنه بودیم ولی چون دوباره باید سوار شناور میشدیم ترجیح دادیم تا رسیدن به جزیره چیزی نخوریم.
حدود چهل دقیقه بعد اعلام كردن كه شناور حركت داره. از دستگاه های موجود در سالن بلیط رو به مبلغ نفری سی و پنج هزارتومان به مقصد جزیره هرمز خریداری كردیم. استفاده از دستگاه ها خیلی راحت و تنها با وارد كردن اسم و فامیل و كد ملی بلیط صادر میشه. بومیانی كه در سالن بودن از باجه ای كه در كنار دستگاه بود بلیط تهیه میكردند احتمالا تخفیفی برای بومیان جزیره در نظر گرفته شده متاسفانه فرصت نشد كه این مورد رو بپرسم.
سوار شناور شدیم كه خیلی شیك و مدرن بود و تكونهای شدید شناور قبلی رو نداشت خیلی نرم و آروم به سمت جزیره هرمز پیش می رفت.
بومیان جزیره كه خریدهاشون رو به هرمز میبردند
شناور بندرعباس به هرمز
شب اول در جزیره هرمز
بعد از گذشت چهل دقیقه اولین قسمتی از جزیره هرمز كه از شناور دیده میشد قلعه پرتغالی ها بود.
با خوشحالی و هیجان و حال خوب ساعت سه و نیم از شناور پیاده شدیم. پیش بینی من ساعت دو بود كه به خاطر معطلی در بندر چارك یك مقداری از برنامه عقب افتادیم. به محض این كه از محوطه بسیار كوچك اسكله خارج شدیم بومیان جزیره به استقبالمون اومدن و برای گشت جزیره پیشنهاد میدادن. وسیله نقلیه در جزیره موتورهایی هست كه كابین هایی بهشون وصل شده كه سایه بان و سیستم صوتی دارند و تا شش نفر میتونن سوار بشن. در تایلند به این وسیله توك توك و در هند ریشكا گفته میشه. قیمتی كه برای چهار ساعت گشت دور جزیره دادند مبلغ چهارصد هزار تومان بود. برای كسانی كه دسته جمعی سفر میروند قیمت بسیار منصفانه ای بود.
من بیشتر تمایل داشتم خودمون موتور اجاره كنیم و بدون لیدر جزیره رو بگردیم. فقط بابت اینكه خواستم یه محكی به خودم و دانسته هام از جزیره هرمز زده باشم و ببینم می تونم از پسش بربیام یا نه. در غیراین صورت به علت اینكه در جزیره هرمز به هیچ عنوان تابلویی وجود نداره و با توجه به قیمت بسیار پایینی كه بومیان جزیره برای گشت پیشنهاد میدهند بهتره كه از لیدر استفاده كنید.
همسرجان با عزیز تماس گرفتند و ایشون گفتن كه انتهای خیابان منتهی به اسكله منتظرمون هستند. عزیز رو پیدا كردیم بسیار خوش برخورد و گرم و صمیمی و مودب ورودمون رو به جزیره خوش آمد گفتند. تو ماشین كمی با عزیز در مورد آب و هوای هرمز صحبت كردم ایشون گفتن صبح ها قبل از طلوع و بعد از غروب هوا بسیار سرد میشه، راستش تو دلم كمی بهشون خندیدم گفتم من خودم از جنوب اومدم مگه اینجا چقدر از كیش سردتره. به هوای كیش هم هیچی لباس گرم با خودم نبرده بودم.
در مورد وضعیت كرونا صحبت شد كه ایشون گفتن تو هرمز هیچ كس كرونا نگرفته و چیزی كه من تو جزیره دیدم كسی ماسك نزده بود. همراهشون شدیم و زحمت كشیدند چند سوئیت رو بهمون نشون دادن. یكی از سوئیت ها كه حیاط و سرویس مستقل داشت و بسیار تمیز بود رو به مبلغ شبی 150 هزار تومن انتخاب كردیم.
صاحب منزل یك موتور داشتند كه به پیشنهاد همسر جان برای دو شب به مبلغ 250 هزار تومان اجاره كردیم كه در مجموع 550 هزار تومان برای دو شب سوئیت و موتور به صاحب خانه پرداخت كردیم. عزیز هم لطف كردن و هیچ مبلغی بابت كمكی كه بهمون كرده بود نگرفتن. در تمام مدتی كه در جزیره هرمز بودیم بومیان جزیره بسیار به ما لطف داشتند و میهمان نوازی كردند. من خیلی اصرار داشتم كه همون شب به ساحل نقره ای بریم برای دیدن فیتوپلانگتون ها كه عزیز گفت چون راه رو بلد نیستیم و جاده هم چراغ نداره بهتره كه نریم. فیتوپلانگتون آبزیان بسیار كوچكی هستند كه در شب مانند الماس های آبی رنگ روی سطح آب میدرخشند. غیر از جزیره هرمز در ساحل تنگ از سواحل چابهار هم میتونید این پدیده رو مشاهده كنید.
متاسفانه كسی برای رفتن به ساحل نقره ای با من همكاری نكرد و اون شب رو برای گشت تقریبا از دست دادیم و فقط به گشت داخل شهر بسنده كردیم. به محض رسیدن به منزل غذایی كه با خودمون آورده بودیم و گرم كردیم و خوردیم. كمی استراحت كردیم و بعد از غروب برای گشت در قسمت شهر جزیره بیرون رفتیم. و همونجا بود متوجه شدم كه جنوب میتونه آب و هواهای متفاوتی داشته باشه و عزیز خیلی هم بیراه نمیگفت كه هوا سرده.
برعكس كیش كه هوای بهاری و حتی رو به گرمی داشت جزیره هرمز واقعا سرد و لذت بخش بود. علت اختلاف دمای هوای كیش و هرمز رو جویا شدم متوجه شدم بدلیل وجود كوه در جزیره هرمز دمای هوا در زمستون پایین تر از كیش هست. واقعا سوز سردی داشت و ما هم هیچی لباس گرم نبرده بودیم. تازه ساعت 8 بود ولی جزیره خیلی ساكت و خلوت و هیچ زندگی شبانه ای دیده نمیشد. به یك خیابان رسیدیم كه حالت توریستی داشت و سنگ فرش شده بود. به اولین ساندویچی رسیدیم نگه داشتیم چون احتمال دادیم جای دیگه ای باز نباشه كه بتونیم شام بخوریم. سمبوسه و بندری سفارش دادیم به همراه نوشابه.
ساندویچ فروشی در جزیره هرمز
قیمت ساندویچ در جزیره هرمز
طعم سمبوسه رو خیلی نپسندیدم ولی ساندویچ بندری بسیار لذیذ و دلچسب بود. غذا كه تموم شد دختر كوچكی از بومیان جزیره نزدیك ما اومدند و پرسیدند نقش حنا با قیمت مناسب میخواین؟ قیمت رو ده تومن به ما گفتن. منم از خدا خواسته قبول كردم. ایشون خیلی اصرار داشتند كه حنای قهوه ای استفاده كنم و میگفتن اصل حنا قهوه ای رنگه، ولی من حنای مشكی دوست داشتم.
به محض این كه كارشون رو شروع كردم روی پوست دستم احساس سوزش كردم. خیلی هم مبتدی بودن و نتونستن نقش رو خوب در بیارن، ولی خوب یه یادگاری خوب از هرمز مدتها رو دستم موند. چون حتی وقتی بعد از دو هفته اثر حنا رفت پوست دستم حالت سوختگی پیدا كرده بود و الان كه یك سال از اون زمان میگذره همچنان اثرش باقی مانده. در آخر هم برای تشویقشون 15 هزار تومن نقد پرداخت كردیم و ازشون خداحافظی كردیم.
نقش حنای ماندگار
بعد از شام با موتور تا انتهای خیابان توریستی رفتیم. تعداد كمی مغازه باز بود. از یك سوپری كمی تنقلات و آب معدنی و سیب زمینی و تخم مرغ برای صبحانه خریدیم. در راه برگشت بانویی از بومیان جزیره رو دیدیم كه نان محلی میپخت. بوی خیلی خوبی ام داشت. كنارشون نشستیم و صحبت كردیم و خانم هم هنرمندانه شروع به پخت نان كردند. یك سس قرمز رنگ ریختن روی نان ازشون پرسیدیم گفتن سس ماهی هست. نان بعدی رو با سس سبزیجات و یك نان هم بدون هیچ سسی برامون آماده كردن. قیمت هر نان دو هزار تومن بود.
بانویی در حال نان پختن نان
دیگه واقعا هوا سرد شده بود و ترجیح دادیم قبل اینكه سرما بخوریم بریم سمت سوئیت و استراحت كنیم كه برای فردا توان داشته باشیم.
كشف جزیره هرمز در هشت ساعت
ساعت 8 صبح بیدار شدیم و چایی دم كردیم و سیب زمینی و تخم مرغ بر بدن زدیم و با شكم سیر رفتیم برای كشف جزیره.
جنگل حرا
بر اساس گوگل مپ اولین مكان دیدنی نزدیك به ما جنگل حرا بود. جنگل های حرا درختانی هستند كه آب شور دریا رو تبدیل به آب شیرین میكنند و همیشه سبز هستند. در هنگام جزر و مد به شكلی متفاوت دیده میشوند. در هنگام جزر مثل گیاهانی در سرزمین خشك هستند و در هنگام مد بروی آب شناورند یا به زیر آب میروند و فقط نوك شاخه هایشان دیده میشود. نمونه بزرگتر این جنگلها در جزیره قشم هست. تا جایی كه گوگل مپ راهنمایی كرد رفتیم كه دیدیم قشنگ وسط جاده آسفالت آدرس داده. هر چی اطراف رو نگاه كردیم درختی ندیدیم چه برسه به جنگل اونم از نوع حرا. چند دقیقه ای ایستادیم و فكرهامون رو روی هم ریختیم كه یكی از بومیان با موتور از كنارمون رد شد آدرس و پرسیدیم و گفت همراهم بیاین كمی به سمت عقب رفتیم و یك فرعی و نشونمون داد.
كمی كه رفتیم به جنگل های حرا رسیدیم. كلا جایی كه گوگل مپ آدرس داده بود وسط جاده بود و هیچ ربطی به مكان جنگل حرا نداشت. زمانی كه ما رسیدیم جزر دریا بود و درختهای جنگل در آب محصور نبودند. كمی عكس گرفتیم و به سمت مقصد بعدی راه افتادیم.
قدمگاه خضر نبی
قبل از سفر وقتی گوگل مپ رو چك كردم به مكانی برخوردم كه تو هیچ سفرنامه ای بهش اشاره نشده بود، قدمگاه خضر نبی. موردی كه از سرچ گوگل دستگیرم شد این بود كه مردم جزیره اعتقاد دارند كه چندین بار خضر نبی رو در این مكان در حال نماز خواندن مشاهده كردند. در نزدیكی قدمگاه در داخل دریا سنگ سیاه رنگی وجود دارد كه به مقام الیاس نبی مشهور است. در فصل هایی كه صید ماهی كم میشود مردم گوسفندی نذر میكنند و اطراف قدمگاه طواف میدهند و قربانی میكنند و مقداری از گوشت گوسفند را روی سنگ مقام الیاس میگذارند تا پرندگان گوشت خوار آن را بخورند و به این ترتیب صید ماهی افزایش یابد.
عده ای نیز بر این باورند كه سنگ الیاس در حال رشد است و الیاس نبی خود نوك آن را میچیند تا زیاد بزرگ نشود و اگر روزی آب این سنگ را بپوشاند قیامت فرا میرسد(فلسفی میاب و دیگران). خیلی مشتاق بودم این مكان رو حتما ببینم. دقیقا بعد از جنگل های حرا بر اساس راهنمایی گوگل مپ قدمگاه خضر نبی بود كه دوباره جایی وسط خیابان رو نشون داده بود. كنار جاده منتظر عبور بومیان بودیم كه راهنمایی بگیریم. یكی از لیدرهای بومی به همراه مسافرانش از كنار ما رد شد و دوباره به دنبال ایشون رفتیم و باز جاده ای فرعی و خاكی رو نشونمون دادن. حدود پنج دقیقه ای رفتیم تا تابلوی قدمگاه خضر نبی رو دیدیم. یك ساختمان قدیمی به رنگ سفید با طاق گنبدی شكل سبز رنگ. در قدمگاه بسته بود و نتونستیم داخل رو ببینیم.
قدمگاه خضر نبی
چند نفر از خانم های بومی جزیره در حال پاك كردن مرغ و پخت غذا بودن. ازشون در مورد این مكان پرسیدم گفتند جایگاه یك مرد خیلی خوبه كه از بین ما رفته. قدمگاه بر روی ارتفاع حدود پنج متری از سطح دریا بود و یك ویو پوینت عالی به حساب میومد. ساحل بسیار آرامی داشت. در كنار ساحل چند خانواده به صورت كمپینگ چادر زده بودند. من دریا رو نگاه كردم ولی متاسفانه نتونستم جایگاه الیاس نبی رو پیدا كنم. البته این رو هم اضافه كنم به قدری اشتیاق به دیدن بقیه اماكن جزیره داشتم خیلی هم دقیق نشدم.
دشت نمك
مقصد بعدی ساحل چند درخت بود كه مجددا بر اساس گوگل مپ به نتیجه ای نرسیدیم. یك فرعی و انتخاب كردیم و به سمت ساحل رفتیم. قبل از رسیدن به ساحل بین كوههایی كه هركدام یك رنگی بودن مكانی رو از دور دیدیم كه خاكش كاملا سفید بود. به سمتش كه رفتیم دیدیم خاك نیست بلكه نمك هست. تا به حال همچین چیزی رو از نزدیك ندیده بودم. دیدن رسوب نمك به قدری زیبا و هیجان انگیز بود كه از خیر پیدا كردن ساحل چند درخت گذشتم. مدت طولانی به بررسی بلورهای نمك گذروندم كه زیر نور آفتاب مثل الماس می درخشید. در جزیره هرمز به هر طرف كه نگاه میكنی یك پدیده طبیعی جذاب وجود داره كه میتونه ساعتها آدم و مشغول كنه. بعد به سمت ساحل بسیار زیبا و صخره ای جزیره رفتیم و كمی استراحت كردیم و نوشیدنی خنكی كه همراه داشتیم خوردیم و به سمت مقصد بعدی رفتیم.
ساحل محیط زیست
مسیر بعدی ساحل لاك پشت ها بود ولی بدلیل اینكه طبق بررسی هایی كه انجام دادم زمان تخم گذاری لاكشت ها اواسط اسفند تا اواسط اردیبهشت بود این مقصد رو رد كردیم و به سمت ساحل محیط زیست رفتیم.
عده زیادی توریست و گردشگر به همراه لیدرهای محلی در این مكان جمع شده بودند. یك ساحل فوق العاده بزرگ و زیبا و با صخره هایی كه واقعا عجیب بودند. وزش باد و برخورد دریا بر روی شنها باعث ایجاد اشكال منظم و زیبایی بر روی ساحل شده بود.
اشكال منظم بر روی ساحل
یك صخره خیلی معروف در ساحل محیط زیست وجود داره كه تمامی گردشگران به صف ایستاده بودند تا عكس یادگاری با صخره بندازند. به هر مكانی میرسیدم دل كندن از اونجا برام خیلی سخت بود و دوست نداشتم از اونجا برم. ولی متاسفانه زمانمون برای بازدید محدود میشد به قبل غروب آفتاب.
غار رنگین كمان
قصد داشتیم بعد از ساحل محیط زیست به ساحل نقره ای بریم. یعنی بر اساس گوگل مپ مقصد بعدی ساحل نقره ای بود. در بین راه تعداد زیادی از لیدرها رو دیدیم كه كنار خیابون ایستاده بودند و گردشگرانی كه در نقطه ای تجمع كرده بودند. از موتور پیاده شدیم و به همون قسمت رفتیم و یك صحنه نفس گیر از برخورد صخره و دریا دیدیم. نمی دونم اسم این مكان چی بود ولی هر چی كه بود نمونه اش را تا بحال هیچ جایی ندیده بودم.
بر روی صخره ای به ارتفاع بیست متر ایستاده بودیم و زیر پامون تا چشم كار میكرد دریای آبی و تابش نور خورشید. زیبایی صحنه نه با عكس معلوم میشه نه با فیلم فقط باید رفت و دید و در خاطر ثبت كرد. فقط دوست داشتم بشینم و تماشا كنم برای همین عكسهای خوبی نتونستم بگیرم.
بعد از وداع سخت از صخره با ابهت به گوشی كه نگاه كردیم دیدیم كه اینترنت گوشیمون قطع شده. البته تا اینجای راه هم كمك چندانی بهمون نكرده بود. از لیدرهای محلی درمورد ساحل نقره ای و ساحل سرخ پرسیدیم كه بهمون گفتن قبل از ساحل سرخ غاری هست به نام غاررنگین كمان . آدرس رو پرسیدیم گفتن كه تابلو نداره ولی چند تا از همكارامون اونجا توقف كردن میتونیم ازشون راهنمایی بگیریم.
مجدد سوار بر موتور به راه افتادیم و به فاصله كمی چند لیدر محلی رو دیدیم و ازشون راه رو پرسیدیم . یك فرعی خاكی و بهمون نشون دادن كه باید پیاده میرفتیم و گفتن بیست دقیقه پیاده روی داره. ما هم شروع كردیم به پیاده روی ولی هرچی جلو رفتیم به چیز خاصی برنخوردیم یك تكه سنگ كوچك رو زمین بود كه مطمئن شدم یك نفر كه از ساحل نقره ای اومده و مثل ما راه رو گم كرده اونجا جا گذاشته بود .
فهمیدیم اشتباهی انقدر راه رفتیم مجدد برگشتیم و یك لیدر به همراه یك توریست دیدیم. جایی پایین كوه رو نشونمون دادن. پایین رفتن از كوه خیلی سخت بود و تمام دستم زخم شد. البته كه ارزش دیدن غار رنگین كمان رو داشت. چند نفر از توریست ها رو دیدیم كه با كلی تعریف و تمجید دارن به سمت بالا میرن. ورودی غار رو نشونمون دادن. پشت چند تا درخت دو تا حفره كوچك بود كه اگر توریست ها نبودن عمرا میتونستیم پیداش كنیم.
بعد از بیرون اومدن از غار از راهی كه شن های خیلی نرمی داشت بالا رفتیم. پامون تا مچ فرو میرفت و مجبور بودم برای بالا رفتن انرژی زیادی صرف كنم. فرداش پا درد وحشتناكی گرفتم كه تا یك هفته همراهم بود. بالای كوه كه رسیدم نفسم به شماره افتاده بود و احتیاج به آب داشتم. هیچ دكه ای هم نبود. یكی از مسافرین زحمت كشید و یك مقدار از آب نوشیدنی كه برای بچه شون آورده بودن به من دادن.
لیدرها گفتن كمی پایین تر در ساحل سرخ دكه های نوشیدنی و خوراكی هست. با نفس به شماره افتاده و پا درد به سمت ساحل سرخ رفتیم. بازدید از غار رنگین كمان رو برای كسانی كه مثل من بدنشون آمادگی برای كوهنوردی نداره یا كسانی كه بچه كوچك دارن اصلا توصیه نمیكنم. با وجود زیبایی وصف نشدنی غار ولی راه دسترسی بهش واقعا سخت و نفس گیر بود.