ماهیگیران (و گردشگران) در برابر نرم تنان
در سواحلی كه تعداد توریست‌ها بی‌سابقه است، تعداد افراد بیشتر می‌تواند به معنای پوسته‌های كمتر باشد. مایكل كوالوسكی، دیرین‌بیولوژیست در موزه تاریخ طبیعی فلوریدا، می‌گوید: "مجموعه‌سازی به اندازه پیامدهای گردشگری عظیم نیست. توریسم انبوه به معنای قایق‌های بیشتر، تعمیر و نگهداری بیشتر ساحل، ماشین‌آلات بیشتر است كه همگی در تغییر خطوط ساحلی نقش دارند."
مانند حومه شهرها كه وسواس زیادی نسبت به چمن‌های سبز دارند، بسیاری از ساحل‌نشینان ترجیح می‌دهند شن‌های بی‌نقص و تمیز را ترجیح دهند. سواحل آراسته می‌تواند به معنای ماشین‌های سنگینی باشد كه شن‌ها را با قلاب‌های تیز جمع می‌كنند. همانطور كه پلاستیك، ته سیگار و سایر ذرات انسانی را الك می‌كنند، جانوران دریایی، صدف‌ها و چوب‌های رانده شده را نیز جمع‌آوری می‌كنند.
فلوریدا تجهیزات مكانیزه تمیز كردن سواحل را در طول فصل لانه سازی برای لاك پشت‌های دریایی در معرض خطر و در معرض انقراض محدود می‌كند. اما نرم تنان دریایی و سایر بی‌مهرگان مانند حیواناتی مانند لاك پشت‌های دریایی كه چشمانشان بزرگ، روح انگیز و روی شاخك‌ها سوار نشده‌اند، نگرانی یا سرمایه‌های تحقیقاتی مشابهی ندارند. بوم‌شناسان دریافته‌اند كه فهرست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت معیار رسمی كاهش سرسام‌آور حیوانات كه اكنون در سرتاسر جهان در حال انجام است، تلفات بی‌مهرگان را كه تقریبا ۹۷ درصد از كل موجودات را تشكیل می‌دهند، به‌شدت دست كم می‌گیرد.
در جنوب، صدف‌های ملكه‌ای كه پوسته‌های صورتی براق به اندازه یك توپ فوتبال می‌سازند، چنان تداعی‌كننده فلوریدا هستند كه به افرادی كه در این جزایر به دنیا می‌آیند "صدف حلزونی" می‌گویند. اما با وجود ممنوعیت فلوریدا برای صید تجاری حلزون از سال ۱۹۷۵ و همه برداشت‌ها از سال ۱۹۸۶، جمعیت حلزون‌های ملكه در اواسط قرن بیستم كاهش یافت و هرگز بازنگشت. محققان هشدار می‌دهند كه گله‌های صدفی كه زمانی بزرگ در باهاما بودند كه بخش عمده‌ای از گوشت حلزونی مصرفی در ایالات متحده را صادر می‌كردند اكنون كمتر از حداقل تعداد مورد نیاز حیوانات برای تولید مثل كاهش یافته‌اند.